การทรงตัวบนความกลัวของตัวเอง

เบน ผู้เป็นสามีเริ่มออกไถก่อนเพราะอิทธิพลของซีรีส์ Project S ตอน SOS สเก็ต ซึม ซ่าส์ ซึ่งเนื้อหาเกี่ยวกับคนที่ใช้การเล่นสเก็ตบอร์ดเพื่อเยียวยาโรคซึมเศร้า

ดูปุ๊บ เบนซื้อสเก็ตบอร์ดมาเล่นตามตัวละครปั๊บและพาตัวเองไปพบจิตแพทย์ตามแบบตัวละครในเรื่องเป๊ะ ไม่ใช่บ้าดาราหรือทำตามกระแสละคร แต่เบนที่ป่วยทางใจเพียงใช้ซีรีส์เรื่องนี้เป็นพลังใจให้พาตัวเองไปเยียวยาก็เท่านั้น

“แค่ขึ้นไปยืนบนบอร์ดก็กลัวแล้ว” เบนบอก เขาเปิดคลิปยูทูบแล้วหัดเล่นเองทุกวัน จากสเก็ตบอร์ด เขายังลองเล่นลองบอร์ดที่แผ่นกระดานยาวกว่าและหัดเซิร์ฟสเก็ตที่กลายเป็นของกล้วยๆไปเลย “ตอนที่มันยังไม่ฮิตแล้วเราถือบอร์ดออกไปเล่นนอกบ้าน มันดูเห่ยมาก เพราะเราเริ่มเล่นตอนอายุ 36 และอยู่ในจังหวัด (เบนอยู่ต่างจังหวัด) ที่คนไม่เก็ตกีฬาชนิดนี้เลย คนมองว่าลุงมาเล่นอะไร”

เขาเล่น 100 ครั้ง พลาด 99 ครั้ง ทำถูกครั้งเดียว แต่เขาลุกขึ้นมาทำซ้ำและทำใหม่อีกรอบ นั่นคือความสำคัญของกีฬาชนิดนี้ ซึ่งเบนเรียกว่าสปิริตของนักเล่นบอร์ด

ไถออกไปจากพื้นที่ปลอดภัย

เอ ภรรยาของเบนก็หันมาเล่นสเก็ตบอร์ดตามด้วยเซิร์ฟสเก็ต ซึ่งทรงตัวได้ง่ายกว่า ไม่ต้องเหนื่อยเอาเท้าลงมาไถบ่อยๆ เลี้ยวโค้งเอี้ยวตัวได้ดังใจ แถมเสียงล้อไม่ครูดพื้นดังเหมือนสเก็ตบอร์ด เธอบอกว่า กีฬาชนิดนี้เหมือนเป็นใบสั่งยาสำหรับคนที่กลัวการออกนอกคอมฟอร์ทโซน

“ก่อนเล่นเซิร์ฟสเก็ต เราอยู่ในพื้นที่ปลอดภัยของตัวเองแบบสุดๆ ส่งผลไปหมดทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว เรากลายเป็นคนที่ทำอะไรต้องเป๊ะมาก กลัวพลาด ไม่สนุกกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ความกังวลสูงปรี๊ด”

“แต่พอมาเล่นเซิร์ฟสเก็ต เรารู้สึกถึงความอิสระตอนอยู่บนบอร์ดและเริ่มเข้าถึงการท้าทายศักยภาพของตัวเอง การกล้าเสี่ยงทีละนิดๆและเผชิญกับการไร้ความควบคุมทีละหน่อย การล้มแล้วลุกเองบวกสายตาของคนรอบข้างที่มองเราแบบเฉยๆ ทำให้เรารู้สึกว่าสิ่งที่เรามองว่าเป็นเรื่องใหญ่ จริงๆแล้วมันก็เท่านี้เอง”

มีคนเล่นเซิร์ฟสเก็ตบางกลุ่มมองว่ากีฬาชนิดนี้เป็นยากล่อมประสาท ค่าที่มันสนุกแล้วก็หนีโลกดี ซึ่งไม่ได้มีแค่กีฬาชนิดนี้ แต่บางคนก็ใช้ดนตรี หนังหรืออะไรอย่างอื่นเพื่อจะไม่เผชิญหน้ากับปัญหา

“บางคนไถสเก็ตไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริง บางคนก็ไถสเก็ตหนีโลกแห่งความเป็นจริง แต่สำหรับเรามันช่วยเยียวยาได้มากถึงมากที่สุด” เบนแสดงทัศนะเป็นข้อสรุป

เซิร์ฟไปเพื่อ ไถไปทำไม

งานวิจัยของ Tim Seifert ด็อกเตอร์ด้านปรัชญาแห่ง Tim Seifert Memorial University of Newfoundland และงานวิจัยของ Michael Boyd นักจิตวิทยาการกีฬาแห่ง San Francisco State University ไปจนถึงงานวิจัยของ The University of Southern California (USC) พบว่า เมื่ออยู่บนแผ่นกระดานแคบๆติดล้อ สิ่งที่ได้มาก็คือ

ความพึงพอใจและความสำเร็จ

เมื่อทรงตัวได้หรือทำท่าต่างๆได้ ความพึงพอใจจะพุ่งกระฉูด ซึ่งจะตามมาด้วยความรู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จจากการลงแรงทำสิ่งที่ยากได้ ซึ่งเป็นความรู้สึกที่นักวิจัยกล่าวว่า ทำให้ผู้เล่นติดใจ

ความท้าทายและการรู้สึกว่าควบคุมบางอย่างได้

การฝึกทรงตัวหรือทำท่าต่างๆบนบอร์ด หรือแม้แต่การหยิบบอร์ดออกไปไถทั้งที่รู้ว่ามันต้องมีเจ็บตัวกันบ้างล่ะน่า ผู้เล่นเป็นคนตัดสินใจเลือกสิ่งนั้นให้ตัวเองเอง เมื่อก้าวผ่านความกลัว เจ็บ อายไปได้ก็จะรู้สึกถึงการควบคุมบางอย่างในชีวิตตัวเองได้(บ้าง)

ความเป็นอิสระ

การฝึกเซิร์ฟสเก็ตคือกระบวนการอันโดดเดี่ยว เพราะกีฬาชนิดนี้เป็นเรื่องของการเล่นเอง-เจ็บเอง เล่นเอง-เป็นเอง ใครจะมาช่วยก็หาได้ไม่ หากวอกแวกแวบเดียว รู้ตัวอีกอาจไปจูบพื้นได้ง่ายๆ การตัดโลกภายนอกจึงเป็นการปลดปล่อยความรู้สึกถูกตัดสิน ให้ความรู้สึกเป็นอิสระ ขณะเดียวกันก็รู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวเองมากถึงมากที่สุด

สังเกตไหม ไม่มีใครพูดว่าได้ออกกำลังกายร่างกายแข็งแรงเพราะเล่นเซิร์ฟสเก็ต แต่เพื่อนทั้งสองและนักเซิร์ฟบกทั่วโลกเห็นตรงกันว่า เซิร์ฟสเก็ตคือการคืนดีกับตัวเอง

ที่มา:
https://psicopico.com/en/el-surf-o-surfskate-y-sus-numerosos-beneficios-psicologicos/
https://news.sfsu.edu/news-story/study-suggests-skateboarders-offer-valuable-life-lesson-us-all
https://abc7.com/usc-study-skateboarding-garage-board-shop-research-benefits/5970105/
https://www.researchgate.net/publication/225123366_Intrinsic_Motivation_and_Flow_in_Skateboarding_An_Ethnographic_Study