ในความทรงจำ

เมื่อไหร่ที่ของสักชิ้นมีเรื่องราวในตัว เราว่ามันยิ่งมีเสน่ห์ที่น่าสนใจ ยิ่งถ้ามีความทรงจำของใครสักคนเป็นจุดเริ่มต้นคงมีเรื่องเล่าน่ารักๆ ส่งต่อให้ผู้พบเห็นได้ไม่น้อย เหมือนกับงานฝีมือที่อยู่ตรงหน้าเราในวันนี้

‘รถคอกหมู’ เป็นรถโดยสารในตำนานของคนสุโขทัยในอดีต ถ้าเป็นเมื่อ 50-60 ปีก่อนคงวิ่งว่อนอยู่ทั่วเมือง แต่ปัจจุบันแทบจะไม่หลงเหลือให้เห็นกันแล้ว นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของ สถานีรถคอกหมู เมื่อแก้วอยากย้อนความทรงจำในวัยเด็กเมื่อหลายสิบปี ช่วงเวลาที่เคยตื่นเช้ามาขึ้นรถคอกหมูไปโรงเรียน ไปทัศนศึกษา หรือแม้แต่ตอนไปเที่ยวกับเพื่อน คงเป็นโมเมนต์ที่มีทั้งความสนุกและความประทับใจมากมายเกิดขึ้นไม่น้อย เธอจึงตัดสินใจทำโมเดลจำลองเหมือนจริงขึ้นมา เพื่อให้ความทรงจำนั้นยังมีลมหายใจ

“เราเห็นว่าวิวัฒนาการของรถในแต่ละยุคเริ่มเปลี่ยนไป รถบางรุ่นเริ่มไม่มีให้เห็นแล้ว เพราะคนส่วนใหญ่หันมาใช้รถส่วนตัวกันหมด ไม่ต้องตื่นมานั่งสองแถวเหมือนแต่ก่อน เราเลยอยากทำให้ความทรงจำนี้มันคงอยู่” แก้วอยากให้งานของเธอเป็นจุดเริ่มต้นของความสงสัยให้คนรุ่นหลังได้ตั้งคำถามว่าสิ่งนี้คืออะไร เพื่อส่งต่อวันวานในยุคสมัยเธอให้คงอยู่ในต่อไปในเรื่องเล่าของใครบางคน

มันก็ชวนนึกภาพตามอยู่นะ เพราะด้วยลักษณะที่นั่งบนรถเป็นกระดานยาวสองฝั่ง เมื่อผู้โดยสารก้าวขึ้นมาก็ต้องหันหน้าเข้ากันอัตโนมัติ บทสนทนาถามไถ่ตามประสาคนบ้านเดียวกันคงเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ ให้ได้แลกเปลี่ยนสารทุกข์สุกดิบ รอยยิ้ม รวมถึงเรื่องราวต่างๆ ก็ไม่น่าแปลกใจถ้าช่วงเวลาเหล่านั้นจะน่าจดจำซะจนอยากให้มันคงอยู่ตลอดไป…

จากเศษไม้สู่โมเดล

แม้เธอจะไม่ได้จบด้านนี้มาโดยตรงแต่ด้วยใจรักในงานศิลปะ ทำให้แก้วไม่เคยหยุดฝึกฝน เรียนรู้ และพัฒนาฝีมือในทุกๆ วัน จากวันแรกที่มีเพียงความสนใจ มาสู่วันที่มีความชำนาญได้ในที่สุด

เธอเล่าขั้นตอนเริ่มแรกให้เราได้ฟังว่า ด้วยความตั้งใจที่อยากให้ออกมาสมจริงมากที่สุด จึงต้องไปดูดีเทลรอบๆ รถขนาดจริงอย่างละเอียด แชะภาพทุกมุมรถเก็บเอาไว้ หาข้อมูลเรื่องรถแต่ละรุ่นเพิ่มเติม รวมถึงศึกษาขั้นตอนการทำงานไม้ด้วยตนเองจากยูทูป ใช้เวลาลองผิดลองถูกอยู่ช่วงหนึ่ง จนทำออกมาได้อย่างสมบูรณ์และโดดเด่นทุกชิ้นงาน

แต่ถ้าอยากมีความทรงจำของเราร่วมอยู่ในนั้นแนะนำให้ไปเที่ยวเตร็ดเตร่ตามแพลนเก็บบรรยากาศความประทับใจใส่กระเป๋ากลับมาให้พอ แล้วค่อยมาสั่งทำรถคอกหมูเพื่อไปลงสถานีในความทรงจำของเราก็ได้นะ