มากกว่าพิพิธภัณฑ์

“เราต้องการจะพัฒนาพื้นที่ของมิวเซียมในอยู่ในฐานะของซีวิคสเปซ เป็นพื้นที่ในการให้บริการทางสังคม เพราะเมื่อก่อนเราทำงานพิพิธภัณฑ์ เราค่อนข้างคำนึงถึงเนื้อหาที่เราสื่อสารว่าผู้ชมจะรู้อะไร แต่ว่าพอหลังๆ เรามองว่า จริงๆ พิพิธภัณฑ์มีฟังก์ชันบางอย่าง ฟังก์ชันอย่างนึงที่เราเห็นก็คือ ผู้เข้าชมอยากกลับมาพิพิธภัณฑ์ เลยมีโจทย์ว่า เราจะทำยังไงให้ผู้เข้าชมมาพิพิธภัณฑ์ได้ทุกวัน” มินนี่เล่า

นอกจากพิพิธภัณฑ์จะเป็นพื้นที่ที่ให้ความรู้แล้ว พิพิธภัณฑ์ควรให้ความสุขกับคนที่เข้ามาด้วย เพราะความสุขของผู้คนเป็นเรื่องที่สำคัญ โดยเฉพาะคนเมือง การที่คนเมืองมีช่องว่างระหว่างตัวเองกับธรรมชาติ หรือสังคมของคนเมืองตกอยู่ในสภาวะกดดัน เธอจึงมีความคิดว่า จะทำยังไงให้พิพิธภัณฑ์มีฟังก์ชันที่ทำให้ทุกคนผ่อนคลายสบายใจ มีความสุขทุกครั้งที่กลับมา ยิ่งกว่านั้นกลับมาแล้วก็อยากกลับมาอีก มินนี่จึงออกแบบพื้นที่บางมุมของมิวเซียมเพื่อเติมเต็มความสุขนั้น

ปล่อยวางและเดินเข้ามา

“อย่างน้อยพื้นที่ของเราก็จะสร้างให้เขามีความสุขได้หรือผ่อนคลายลงได้ แม้ว่าปัญหาที่เขาเจอมันอาจไม่ได้แก้ไข แต่อย่างน้อยการที่เขามาในพื้นที่ของเรา ก็อาจมีบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกว่าได้ปล่อยวางสิ่งที่อยู่ข้างนอก วางสิ่งที่ติดตัวเขามา ได้ผ่อนคลาย”

โซนชั้น 1 ออกแบบให้สามารถเดินฟังเสียงตามมุมต่างๆ หรือนั่งโซฟาตัวใหญ่กลางห้องโถงเพื่อรับฟังเสียงโดยรอบ ขณะที่ชั้น 3 คือโซน ASMR สามารถฟังเสียงผ่านหูฟังและเลือกฟังในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกผ่อนคลายสบายใจได้มากขึ้น โดยได้ทีมซาวเอนจิเนียจาก ‘Hear and Found’ มาร่วมออกแบบประสบการณ์ในเรื่องเสียงต่างๆ ในครั้งนี้

“เราเป็นคนที่เชื่อว่า…’คนเราจะตกหลุมรักคนทางสายตา’ นึกออกไหมว่าคนที่แบบหน้าตาดีมันโดนใจเรา เราก็รู้สึกรักเขา แต่ว่าเราจะเจอรักแท้ เมื่อเราได้ฟังเสียงอะไรบางอย่าง ซึ่งเราคิดว่า เสียงมันทำงานในพื้นที่ของสมอง เราเลยอยากทดลองให้คนได้ลองใช้ประสบการณ์ทางหูมากขึ้น” มินนี่-ชนน์ชนก พลสิงห์ บอกเล่ามุมมองที่มีต่อเสียงของเธอ

ทำไมต้อง “เสียง”

เสียงมีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ของคนเราค่อนข้างมาก อย่างที่มินนี่ได้บอกว่า เลเยอร์ระดับการมองเห็นอาจเป็นแค่ทำให้ตกหลุมรัก แต่เลเยอร์ของเสียงนั้นเปรียบได้กับการเจอรักแท้หรือการรับรู้ที่มั่นคงขึ้น

“เราใช้ประสบการณ์ทางหูค่อนข้างน้อยมาก ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วมันมีผลกับความรู้สึกของเราค่อนข้างมากอย่างคาดไม่ถึง” มินนี่ย้ำ เพราะเสียงไม่ใช่แค่ทางผ่านของสิ่งเร้าที่สะท้อนต่อตัวเราเท่านั้น แต่ยังสะท้อนสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้มีอิทธิพลต่อเราที่ได้ยินเสียงเหล่านั้น และอาจทำให้เราเข้าใจต่อเสียงที่ได้ยินมากกว่าที่เคยคิดไว้ก็ได้

สำหรับเราเอง หลังจากได้ลองฟังเสียงที่มีความหลากหลายมิติจนครบทุกโซนแล้ว เรารู้สึกผสมปนเปกันไปหมดจากเสียงที่ได้ฟัง ทั้งเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกสงบ เสียงที่ฟังแล้วรู้สึกอึดอัด เสียงที่ฟังแล้วรู้สึกอยากนึกภาพตาม หรือเสียงที่ฟังแล้วทำให้รู้สึกกลัว แต่นั่นล่ะ ความรู้สึกที่มีต่อเสียงต่างๆ ก็ขึ้นอยู่การรับรู้ของแต่ละคน ซึ่งเราสามารถเลือกฟังเสียงที่เข้ากับความชอบของเราได้

ลองใช้เสียงนำพาตัวตนของเราออกมาจากความขุ่นมัวที่วนเวียนอยู่ในความคิดถึงไม่ได้เยียวยาในเวลาอันรวดเร็วแต่มันจะค่อยๆปลอบประโลมเราได้ชั่วคราว เชื่อไหมว่าด้วยเสียงรอบๆ ตัวหรือเสียงที่เราคุ้นเคยแต่ไม่เคยให้ความสำคัญ

ลองฟังเสียงเหล่านั้นดีๆ สิน่าจะทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้บ้างนะ