ข้อดีคือ เธอไม่เคยเอาตัวเองไปผูกติดอยู่กับคำว่า ‘ประสบความสำเร็จ’ เธอว่าคำนี้มันเป็นเหมือนกรอบคอยปิดกั้นโอกาสในการลองทำสิ่งต่างๆ เพราะคำนี้มักพ่วงมาด้วย ความกลัว และ ความผิดหวัง

“มันผิดตั้งแต่คิดว่าจุดหมายคือความสำเร็จ ถ้าเราอยากทำอะไรต้องลองทำ เดี๋ยวมันจะมีทางให้เดินเอง ถ้าลองทำแล้วรู้ว่าเป็นสิ่งที่ชอบ นั่นคือประสบความสำเร็จแล้วนะ” มันง่ายแค่นี้เลย เชื่อเถอะว่าถ้าเราชอบอะไรเราจะทำสิ่งนั้นได้ดี นั่นเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พิสูจน์ให้เราเห็น

ก่อนจะมาเป็นเจ้าของ (UN)FASHION CAFÉ เธอเคยขายของที่โซนมือสองของตลาดนัดจตุจักรมาก่อนหน้า ให้ย้อนไปก็เกือบ 20 กว่าปีได้

เรียกว่าเป็นการบุกเบิกและรันวงการขายของมือสองครั้งแรกของเธอ “แค่อยากทำงานที่เรายังเป็นเราอยู่” เป็นเหตุผลที่เจี๊ยบบอกกับเรา แน่นอนว่าเมื่อก้าวเข้าไปเป็นแม่ค้า สิ่งที่ตามมาคงไม่พ้นการคัดของสุดโหด ที่บอกว่าโหดเพราะวงการนี้ดุเดือดกว่าที่ใครหลายคนคิดประมาณว่า ‘ใครเร็วคนนั้นได้’ หรือ ‘ตาดีได้ตาร้ายเสีย’

• Unseen (Un) Fashion

เป็นที่รู้กันว่า…ของวินเทจแต่ละชิ้นข้ามผ่านวันเวลามาไม่น้อยกว่า 10 ปี จะว่ามีความเป็นอมตะก็คงได้เลยมั้ง เพราะต่อให้โมงยามเดินไปข้างหน้า แต่ความวินเทจก็ยังวนกลับมาเป็นความสนุกให้เราได้หยิบจับนู่นนี่มามิกซ์แอนด์แมตช์ในแบบฉบับของแต่ละคน

“ตอนนั้นเราใช้กระเป๋ามือสองใบนึง ซื้อมาร้อยเดียว แต่พอทุกคนทักว่ามันไม่ใช่ราคานี้ ไปซื้อจากไหน มันก็เป็นความภูมิใจเล็กๆ ของวัยรุ่น” เราว่าเหตุผลของคนที่ชื่นชอบของมือสองคล้ายกันตรง ‘ความรู้สึกชนะ’ นี่แหละ นอกจากเราจะได้ของที่ไม่เหมือนใครมาอยู่ในครอบครอง มันยังมีความคุ้มเกินราคาอยู่ในความคาดเดาไม่ได้

ดูเหมือนว่าเจ้ารองเท้าจะพาเธอไปเจอกับประสบการณ์ครั้งสำคัญที่ไม่มีวันลืม เจี๊ยบย้อนเล่าตอนไปเปิดโลกที่ปากีสถาน  ครั้งนั้นเป็นการคัดของที่โหดที่สุด (ขอขึ้นเตือนตรงนี้ว่าฟังพอเป็นอรรถรส ไม่แนะนำให้ลอกเลียนแบบนะ!)

“ตอนที่ไปคัดของที่ปากีสถานโคตรอันตรายเลยนะ เพราะไปช่วงสงครามเขากำลังสู้กันแล้วมีระเบิดลง แต่ภาพเราตอนนั้นคือกำลังยืนอยู่บนกองรองเท้าที่ใหญ่มาก เหมือนเราเจอขุมทรัพย์ในแดนสงคราม แล้วเราก็คิดแค่ว่าเราจะหาทางเอาภูเขาก้อนนี้กลับไปได้ยังไง แต่พอเราออกมาเห็นสถานการณ์ข้างนอก ก็มีเริ่มคิดแล้วว่า…จะเอาชีวิตตัวเองกลับไปยังไง” (เธอหัวเราะ)

เพราะฉะนั้นมั่นใจได้เลยว่าของทุกชิ้นใน shop แห่งนี้คัดสรรมาอย่างดี

• ‘ความสุข’ คือคำตอบ

คงพูดได้ว่า (UN)FASHION ทั้งสองสาขาเติบโตขึ้นจากความชอบ ความสนุก ความสุข เมื่อพื้นฐานคือใจรัก เจี๊ยบจึงทำทุกสิ่งอย่างออกมาอย่างตั้งใจ พร้อมความปรารถนาอยากส่งต่อความสุขให้ผู้คนที่ได้แวะเวียนมา

“เราอยากทำธุรกิจไปพร้อมกับความสบายใจของคนที่ได้รับ ลูกค้าได้ความสุขส่วนเราก็ได้ทำงานที่ชอบด้วย” นี่คือหัวใจที่เธอยึดมาตลอด ‘เป็นพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจสำหรับทุกคน’ จึงเป็นคอนเซ็ปต์ที่เจ้าของร้านวาดภาพไว้ตั้งแต่ต้น

ดูเหมือนภาพนั้นจะชัดเจนจนทุกคนสัมผัสได้ ทำเลใหม่มาพร้อมพื้นที่กว้างขวาง มีทั้งโซนเอาต์ดอร์สำหรับคนชอบสูดอากาศธรรมชาติ มีโซนด้านในให้เลือกนั่งมากมาย เน้นตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลให้มู้ดวินเทจๆ เราชอบที่บรรยากาศร้านมีความเฟรนลี่ ชิวๆ นั่งได้ยาวๆ เจี๊ยบเองก็อยากให้ (UN)FASHION เป็นเหมือนบ้านไม้ใจกลางเมืองที่ไม่วุ่นวายมากนัก

ที่นี่ยังเอาใจใส่ทั้งการออกแบบตกแต่งและเมนูอย่างเท่าเท่าเทียมกัน มีทั้งอาหาร ขนม เครื่องดื่ม พร้อมเสิร์ฟแบบจุใจ ส่วนมากเป็นเมนูที่เจี๊ยบคิดและลองทำมาก่อนหน้า คัดสรรเมนูที่คาดว่าน่าจะอร่อยถูกปากลูกค้า บรรจุลงเล่มเมนูขนาดใหญ่ของร้าน เรายกให้ Sirloin Steak (395บาท) เป็นที่สุดของวันนี้ เนื้อฉ่ำๆ ราดซอสเห็ดทรัฟเฟิลกินคู่กับ Mash Potato เนื้อเนียนละมุนลิ้นสุดๆ สำหรับใครที่เป็นสายสปาเก็ตตี้แต่อยากได้รสจัด เราแนะนำให้ลอง Spaghetti Larp Moo Pork (220บาท) เป็นอีกจานที่หลายๆ คนน่าจะชอบ

ฝั่งของหวานก็ต้อง Blueberry Cheesecake (110บาท) เมนูแนะนำแบบปากต่อปากที่ครองใจลูกค้าสายขนมแทบทุกราย ปิดท้ายด้วยเครื่องดื่มซิกเนเจอร์อย่าง Strawberry Latte (120 บาท) ได้ความหอมมันกำลังดี

“พอเห็นลูกค้ามาแล้วชอบ เรารู้แล้วว่าเราเหนื่อยขนาดนี้เพื่ออะไร ตั้งใจขนาดนี้เพื่ออะไร ดีไซน์ทุกมุมเพื่ออะไร เราอยากให้ทุกคนมาแล้วมีความสุข” เจี๊ยบบอกกับเราว่า ฟีดแบคดีๆ จากลูกค้าเป็นสิ่งที่คอยเติมพลังใจให้เธอได้ดีเสมอในทุกๆ วัน

เรื่องราวของร้านแห่งนี้ชวนเรานึกถึงฉากหนึ่งใน The Pursuit of Happiness หนังเรื่องหนึ่งที่เรารักมาก เป็นซีนที่ผู้เป็นพ่อบอกกับลูกชายของเขาว่า “อย่าให้ใครมาบอกลูกว่า ลูกทำนั่นนี่ไม่ได้….แม้แต่พ่อ เมื่อลูกมีความฝัน ลูกต้องปกป้องมัน” เหมือนอย่างที่ (UN)FASHION CAFÉ ก่อตัวขึ้นมาจากความเชื่อมั่น ความฝัน และผ่านความพยายามมานับไม่ถ้วน