โรงแรมน้องใหม่แห่งนี้เพิ่งเปิดมาได้ไม่ถึง 2 ปี ตั้งอยู่บนทำเลไม่ติดชายหาดตามสูตรสำเร็จของจุดขายฝั่งอันดามัน แต่กลับสร้างชื่อในเวลาอันรวดเร็วท่ามกลางวิกฤตโควิด-19 จากการออกแบบที่ไม่ได้มาจากการทำตามแบบอาคารเก่าแต่อาศัยการสะท้อนวิถีชีวิตสไตล์บาบ๋าแบบร่วมสมัยได้อย่างลงตัว การันตีด้วยรางวัล Honoree ในโครงการ Boutique Hotel Best of the Year Awards of 2020 ของนิตยสาร Interior Design

หงอคากี โค้งเด่นเป็นสง่า

ใครผ่านไปผ่านมาในย่านชุมชนบางเนียงริมถนนหลักเพชรเกษม ก็ต้องสะดุดตากับอาคาร 5 ชั้นผนังไม้สีดำจากน้ำมันเครื่อง ซึ่งเป็นภูมิปัญหาการถนอมเนื้อไม้แบบโบราณ โดดเด่นด้วยซุ้มโค้งเหล็กสูง 6 เมตร คล้ายกับ “หงอคากี” หรือซุ้มโค้งทางเดินทรงเกือกม้าเชื่อมระหว่างอาคารที่เป็นเอกลักษณ์หนึ่งของบ้านเรือนชาวบาบ๋าสมัยก่อน ตั้งตระหง่านเป็นสัญลักษณ์เด่นอยู่หน้าโรงแรม

“บ้านสมัยก่อนจะเป็นห้องแถว มีพื้นที่หน้าบ้านอยู่นิดนึงทำเป็นซุ้มโค้ง เป็นพื้นที่ทางเดินต่อกันหลายๆ บ้าน ด้วยอยู่ในพื้นที่ฝนตกเกือบตลอดปี การมีช่องว่างซุ้มโค้งช่วยให้ทำการค้าได้ดีและแสดงถึงความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ สละพื้นที่หน้าบ้านให้เป็นทางเดินแก่ผู้ที่สัญจรได้หลบแดด หลบฝน เกิดเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นแถวนี้ เลยเอาจุดเด่นตัวนี้มาตั้งไว้หน้าโรงแรม และเลือกวัสดุเป็นเหล็กเพื่อสื่อถึงการทำเหมืองสมัยก่อน”

ภายใต้การดีไซน์ที่สอดแทรกเรื่องราววัฒนธรรมทุกมุมตั้งแต่ประตูทางเข้ายันในห้องนอน ข้างในถูกวางผังเหมือนการจำลองบ้านสมัยก่อน คือด้านหน้าจะเป็นส่วนของร้านกาแฟและบริเวณต้อนรับแขกแทนร้านของชำ เข้ามาด้านหลังจะเป็นห้องอาหาร “จุมโพ่” ซึ่งมาจากฉายาของก๋ง แปลว่า พ่อครัวบนเรือ เสิร์ฟเฉพาะอาหารท้องถิ่นแบบดั้งเดิมด้วยรสชาติกลมกล่อมแล้ว การมีเสียงและกลิ่นเล็ดลอดออกมาจากครัวที่อยู่ในบริเวณเดียวกันยังเพิ่มอรรถรสการกินได้เป็นอย่างดี ควบคู่ไปกับการใส่ใจทุกรายละเอียดของเฟอร์นิเจอร์และข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ โดยไม่รู้สึกถึงการปรุงแต่งเสียจนเกินไป

นอนหรูดูเพลิน

ในส่วนของห้องพักทั้งหมด 20 ห้อง มีให้เลือก 3 ประเภท ได้แก่ Superior Room, Deluxe with Balcony, Deluxe with Bathtub Type-A/B แต่ละห้องล้วนตกแต่งที่ใส่ความคลาสสิกแต่ทันสมัยให้ความสะดวกสบายในวันพักผ่อนอันแสนอบอุ่น โดยห้อง Deluxe with Bathtub Type B ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดนั้น สามารถมองเห็นวิวเมืองเขาหลักพร้อมชมพระอาทิตย์ตกได้จากปลายเตียง

“เราอยากให้คนรุ่นใหม่เข้าถึงวัฒนธรรมเหล่านี้ด้วย จึงพยายามออกแบบให้มีความร่วมสมัย มีความสะดวกสบาย เข้ากับลูกค้ากลุ่มวัยรุ่น วัยทำงาน สามารถเข้าถึงตัววัฒนธรรมพวกนี้ได้ อย่างเรื่องเฟอร์นิเจอร์และสไตล์การตกแต่ง มีการไปค้นคว้าหาข้อมูลทั้งจากเมืองเก่าตะกั่วป่าเอง และต้นตออย่าง มะละกาและปีนังของมาเลเซีย เพื่อให้ได้ความครบถ้วนของสิ่งต่างๆอย่างที่เห็น” หนุ่มวัย 26 ปีพูดถึงความตั้งใจ

อย่างอ่างล้างหน้าในห้องน้ำก็จะเป็นงานวาดมือเอกลักษณ์เฉพาะของโรงแรมกาล ภาพติดผนังบอกเล่าถึงศรัทธาและความเชื่อของวัฒนธรรมท้องถิ่นระหว่างทางเดินไปห้องพัก หรือการนำเอาเอกลักษณ์เด่นๆ ในพื้นที่มาประดับป้ายบอกเลขชั้นได้อย่างมีเสน่ห์

ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆที่ถูกจัดวางอยู่ในตู้โชว์ทรงโบราณ หลายอย่างเป็นของบรรพบุรุษที่ใช้จริง เช่น เตารีด จักรเย็บผ้า ลูกคิดอายุเกือบ 100 ปี แต่บางชิ้นก็เป็นของโบราณที่สั่งทำขึ้นใหม่ เช่น มงกุฎดอกไม้ไหว หรือ ฮั่วก๋วน เครื่องประดับของเจ้าสาวชาวบาบ๋า ประดิษฐ์ขึ้นจากดิ้นทอง มีหงส์ฟ้าประดับอยู่ด้านบน ซึ่งคนจีนเชื่อว่าหงส์เป็นใหญ่ที่สุดในหมู่มวลสัตว์ปีก มีเสียงร้องกังวานและจะปรากฎตัวในที่สงบร่มเย็น ส่วนผีเสื้อกับดอกไม้เปรียบเสมือนการใช้ชีวิตคู่ การได้มาพักที่นี่จึงเปรียบเหมือนได้มาเดินชมแกลอรีและพิพิธภัณฑ์ขนาดย่อมเลยก็ว่าได้

ส่งต่อกาลเวลา

“เราเป็นธุรกิจครอบครัว ซึ่งสมาชิกทุกคนมีส่วนร่วมในการดำเนินกิจการทั้งหมด คุณแม่คอยดูแลเรื่องอาหารด้วยตัวเอง คุณพ่อก็ดูแลความเรียบร้อยทั่วไป คอยดูแลเรื่องต้นไม้ จ่ายตลาด ปีย์เองก็จะคอยรับรองแขก ดูแลเรื่องระบบการจัดการ เลยจะมีความยืดหยุ่น มีความอบอุ่นในการให้บริการแบบเป็นกันเองและเอาใจใส่อย่างทั่วถึง”

นี่คืออีกหนึ่งจุดเด่นนอกเหนือจากความสวยงามด้านสถาปัตยกรรมที่ ปีย์ บอกว่ามีส่วนสำคัญทำให้โรงแรมกาลถูกบอกต่อกันจนมีอัตราการเข้าพักถึง 80 เปอร์เซ็นต์ตั้งแต่เปิดให้บริการได้เพียง 2 เดือน และไม่เหลือห้องว่างในช่วงเทศกาลสงกรานต์ที่ผ่านมา จากเดิมที่ตั้งเป้าไว้แค่ 50 เปอร์เซ็นต์สำหรับปีแรก เพราะเสียงสะท้อนส่วนใหญ่จะพอใจการดูแลลูกค้าด้วยตัวเอง ได้รับการบริการที่ดี

ครอบครัวอนุศาสนนันท์ ยังหวังว่า โรงแรมกาลจะช่วยให้คนสนใจรูปแบบวัฒนธรรมบาบ๋ามากขึ้น และต่อยอดไปสู่การเที่ยวชมเมืองเก่า เพิ่มประสบการณ์และบอกต่อเรื่องราวไปได้เรื่อยๆ เหมือนส่งเสริมให้เกิดการกระจายรายได้ในพื้นที่และสืบสานความภูมิใจในท้องถิ่นต่อไป

“คนรุ่นใหม่กับวัฒนธรรมยังไงก็ไปด้วยกันอยู่แล้ว มันยังอยู่กับเราไปตลอด เช่นอาหาร เราก็กินอาหารแบบนี้ บ้านเรือนก็ยังเป็นบ้านเรือนในเมืองเก่า แต่จะทำอย่างไรให้ยังคงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงไปจนแก่นแท้และรากฐานหายไป” ปีย์ เชื่อมั่นแบบนั้น