เริ่ม…

ไม่รู้ใครเป็นเหมือนเราไหม เวลาเลือกพักที่ไหน ต้องขอส่องคาแรกเตอร์ที่นั่นไว้ก่อน
ซึ่งความชัดของ Normal Stay ที่เห็นตอนไล่ดูรูปจากเพจ…เรากดจองโดยไม่ลังเลเลย!
จริงๆ ทุกคนน่าจะรู้จักที่นี่ผ่านชื่อ Normal Cafe and Stay จะว่าเป็นคาเฟ่ที่มีที่พักก็ใช่ สำหรับเรื่องนี้ เราจะขอเรียกแค่ว่า Normal Stay โฟกัสเฉพาะที่พักที่มีเรื่องเล่าซ่อนอยู่ในนั้น

Normal Stay เป็นโรงแรมเล็กๆ ในโพธาราม แบ่งที่ดินเป็นสองแปลงโดยมีถนนคั่นกลาง ด้านหนึ่งปรับเป็นที่จอดรถ อีกฝั่งติดริมน้ำคือพื้นที่ของโรงแรมและคาเฟ่ โดย วิน–อิทธิพัทธ์ จิตติโชติพงศ์ และ ตู่–อภินันท์ ปัญญากร สองผู้ก่อตั้งที่แรกเริ่มคิดแค่ว่าจะสร้างบ้านพักส่วนตัวเท่านั้น โดยไม่นึกไม่ฝันว่าวันหนึ่งจะกลายเป็น Normal Stay ที่เราเห็นตรงหน้า

เราขอตัดภาพย้อนกลับไปในวันที่ตรงนี้คือที่ดินเปล่า ลักษณะของที่ดินติดริมน้ำก็จริง แต่เป็นสโลปลาดลงไปจรดริมแม่น้ำ โจทย์แรกคือทำอย่างให้ใช้ที่ดินเล็กๆ ผืนนี้อย่างคุ้มค่า ทั้่งวินและตู่จึงออกแบบเป็นอาคาร 2 ชั้น ชั้นบนระดับเดียวกับถนนคือคาเฟ่ (Normal Cafe) ส่วนด้านล่างบริเวณพื้นที่ที่ลาดสู่ริมน้ำคือห้องพัก 3 ห้อง

“จริงๆ ตอนแรกเราตั้งใจจะสร้างเป็นบ้านพักส่วนตัวนะ แล้วมีห้องนอนเพื่อให้เพื่อนมาพัก ส่วนข้างบนเป็นคาเฟ่ เราคิดว่าจะหาคนมาทำ แต่สุดท้าย ทำเองดีกว่า พอตัดสินใจมาทำเอง ก็นึกต่อว่าจะมีคนมาหรือเปล่า รายได้จะเป็นยังไง เลยเป็นที่มาของการทำโรงแรมแบบไม่ได้แผนมาก่อน และเราก็ไม่เคยทำธุรกิจโรงแรมมาก่อนเลย”

งานของวินคืออินทีเรียร์ดีไซน์ต้องระบายไอเดียตามโจทย์ลูกค้า แต่พอวันหนึ่งต้องสร้างบ้านของตัวเองขึ้นมา แบบไหนคือตัวเขา

1.ไม่เนี้ยบ

วิน : ”ผมชอบความไม่เนี้ยบ มันมีร่องรอยของความเก่า มันเป็นความชอบส่วนตัวของผมเนอะ แล้วตู่เขาก็สะสมของไว้ เป็นของที่เจอแล้วต้องซื้อเก็บไว้เลย ไปวันหลังมันจะไม่อยู่รอเราแล้ว เจอแล้วต้องเอฟเลยโดยที่ยังไม่รู้จะเอาไปทำอะไร และไม่ได้จำกัดว่าเป็นยุคไหน ดีไซน์ไหน ถ้าสังเกตดูจะเห็นเลยว่าไม่ได้เจาะจงสไตล์ใดสไตล์หนึ่งเลย เอฟไว้ก่อน”
เรา : “แต่พอวางแล้วมันดูเข้ากันดีนะ” ใช่ เก้าอี้ไม้ โต๊ะเก่า โคมไฟวินเทจ จากต่างที่ต่างถิ่นต่างยุคแต่พอมาจัดวางด้วยกันกลับไปด้วยกันได้ เราไม่รู้หรอกว่าจะเรียกสไตล์ของที่นี่ว่าอะไร แต่มันเป็นอะไรที่ถูกจริตสุดๆ (สำหรับคนชอบของวินเทจนะ)
วิน : “เพราะมันเอฟอยู่คนเดียวไง (หัวเราะ) เหมือนสไตล์ของผมไปเลย พอทำมาเรื่อยๆ ตอนนี้พอมีอยู่ในหัวแล้วว่าต่อไปเราจะทำประมาณไหน ผมตั้งชื่อคาเฟ่ก่อนเลย อยากทำอะไรที่มันง่ายๆ เข้ากับชุมชน เข้ากับชาวบ้านเขา อย่างทรงตึกก็เป็นทรงเหมือนบ้านของคนแถวนี้ กระเบื้องก็ใช้ลอนคู่ธรรมดา ให้มันดูเรียบง่าย สะท้อนออกมาตามชื่อ Normal คือมันไม่ต้องประดิษฐ์เยอะ ธรรมดาที่สุด ไม่มีบิวท์อินให้วุ่นวาย”

2.มู้ด

“เคยมีคนบอกไหมว่ามู้ดของที่นี่มันรีแล็กซ์มาก สบายมาก” เราถามวิน เขาตอบว่ามันคือความตั้งใจของเขาเอง ฟีดแบ็กของลูกค้าที่ผ่านมามีประโยคเดียวที่คล้ายกัน ‘ไม่อยากออกไปไหน’ ซึ่งเราว่าคงมีหลายคนเป็นแบบนี้เมื่อเจอที่ๆ ใช่และชอบจริงๆ เหมือนกับเราก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกแบบนั้นในวันเช็กอิน Normal

บานกระจกขนาดใหญ่ของคาเฟ่เปิดให้เห็นวิวริมน้ำแม่กลองเต็มตา ยิ่งมีเสน่ห์มากๆ เวลาแสงแดดอ่อนตอนเช้าลอดผ่านเข้ามาสอดรับกับโต๊ะกลมตัวเล็กๆ ริมหน้าต่าง โคมแขวนเพดานแก้วทรงกลมพอเรียงต่อๆ กันก็ไปได้ดีกับงานไม้และเติมเต็มให้มู้ดภายในนั้นดูอบอุ่น

“คำว่า Normal สำหรับผมคือการใช้วัสดุเรียบง่าย ไม่มีเหตุผลอะไรซับซ้อนเลย อย่างพื้นหินขัด เพราะส่วนตัวชอบ และเราคิดเผื่อไปถึงเรื่องน้ำท่วมเพราะเราอยู่ริมน้ำ เราน่าจะดูแลได้ง่ายขึ้น” นี่คือเหตุผลที่เรียบง่ายของวินผ่านสายตาของคนคลุกคลีอยู่ในงานออกแบบย่อมเข้าใจสภาพภูมิศาสตร์ของผืนดินตรงนี้

โซนด้านล่างของโรงแรมจำกัดเฉพาะแขกที่เช็กอินเท่านั้น ตามความต้องการของทั้งคู่ให้อยากให้บริเวณด้านล่าง ‘เหมือนคนละโลก’ เป็นพื้นที่ปลอดภัยและเป็นส่วนตัว “แม้แขกคาเฟ่จะบอกว่าทำไมลงไปไม่ได้ แต่เรายืนยัน และเราตัดสินใจแล้ว อยากให้คนที่พักมีพื้นที่ส่วนตัว ได้ฟีลอีกแบบหนึ่งจริงๆ” ตู่เสริม

3.สนามหญ้า

ในห้องพัก Normal ไม่ได้ตกแต่งอะไรมากมายแต่มีทุกสิ่งที่เราต้องการ มีความน้อยแต่มากในฟังก์ชั่น ด้านนอกติดกับสนามหญ้าแผ่กว้างจนจรดไปถึงฝั่งน้ำ สำหรับคนทำธุรกิจผืนดินเขียวขจีตรงนี้นำมาต่อยอดให้เป็นจุดแข็งของโรงแรมได้ แต่วินตอบสั้นๆ เลยว่า “ตอนแรกก็จะทำนะ แต่เราไม่ชอบ”

โรงแรมเล็กๆ ขนาด 3 ห้องพัก ถ้ามีสระว่ายน้ำ เขาสามารถอัพราคาขึ้นได้สบายๆ ขยายฐานลูกค้าไปตลาดอื่นได้ แต่วินเลือกปล่อยพื้นที่สีเขียวตรงนั้นไว้กลายเป็นลานหญ้า มีแม่น้ำแม่กลองไหลเอื่อยๆ อยู่ด้านหน้า เก้าอี้ไม้เดี่ยววางหนึ่งตัวที่ดูเหมือนงานศิลปะจัดวางอย่างตั้งใจ “เรื่องของเรื่องคือทำสวนไม่เป็น (หัวเราะ) ก็เลยทำอะไรคลีนๆ แบบนี้ แล้วเอาเก้าอี้ตัวเดียวนี่แหละมาวางไว้ อยากให้มองออกไปแล้ว มีแม่น้ำเป็นพระเอกจะดีกว่า”

4.เพลย์ลิสต์

การมีเพลย์ลิสต์เป็นของตัวเองคืออีกความพิเศษของ Normal…

เรา : “ดูที่นี่จะเป็นโรงแรมที่ให้ความสำคัญกับเพลงมาก ถึงขนาดมีเพลย์ลิสต์ของตัวเอง”
ตู่ : “เราว่ามันสำคัญ เวลาเราเข้าไปร้านกาแฟแล้วไม่มีเสียงเพลงเลย เรารู้สึกนะ”
วิน : “กาแฟมันอร่อยน้อยลง เวลาไปไหน ถ้าไม่มีเพลงหรือเพลงไม่เพราะมันจะขัดใจ อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวเลย แล้วเราทำปุ๊บ ทั้งเพลย์ลิสต์กับข้างบน (คาเฟ่) และด้านล่าง (ห้องพัก) ก็ต้องให้มันเข้ากับฟีลของสถานที่ อย่างข้างล่างจะมีสองเพลย์ลิสต์ บีทช้าๆ หน่อย”

5.กลิ่น

นอกจากเพลง การลงดีเทลของ Normal ยังลึกไปถึงกลิ่นของโรงแรม ถ้าเดินผ่านประตูคาเฟ่เข้าไป ซ้ายมือจะเห็นมุมเล็กๆ จำหน่ายของที่ระลึกจาก Normal ตั้งแต่เสื้อยืด แชมพู ยาสระผม และเทียนหอม

กลิ่นสไตล์ Normal คือความหอมที่อวลในห้องพัก และทุกกลิ่นที่ได้สัมผัสมาจากความชอบของวิน “ผมชอบเทียนหอม เวลาไปเชียงใหม่ ก็จะไปโรงงาน ไปนั่งปรุงกลิ่นแล้วให้เขาเก็บสูตรไว้ ค่อยๆ ทยอยปล่อยออกมา มันเป็นความชอบส่วนตัวล้วนๆ เลย ยาสระผม สบู่ เราปรุงกลิ่นเองทั้งหมด เพราะอยากให้ที่นี่มีครบรูป รส กลิ่น เสียง”

6.ฝักบัว

ถ้าเราบอกว่าแรงดันน้ำจากฝักบัวของ Normal เป็นดีเทลที่พิเศษสำหรับเรา เพื่อนๆ จะแปลกใจไหม (ฮ่า) แต่มันรู้สึกได้จริงๆ นะ….

ตู่ : “เราลงทุนกับระบบน้ำร้อน ปรกติบ้านเราชอบใช้เครื่องเล็กๆ ซึ่งมันไม่ค่อยเวิร์ก เลยซื้อหม้อต้มติดแต่ละห้องไปเลย มันอาบแล้วสบายกว่ากันเยอะ”
เรา : “แรงดันน้ำที่ออกมาจากฝักบัวมันสบายมากเลยนะ”
ตู่ : “เราเลือกเอาทุกอย่าง เราทำที่นี่เหมือนบ้านของเรา มีของดียังไง เราก็อยากให้คนมาพักได้รับแบบนั้น”

7.ทราเวลไกด์

เมื่อโรงแรมตั้งอยู่ในอำเภอโพธาราม Normal Stay มักถูกตั้งคำถามจากคนที่มาพักว่า “แถวนี้มีอะไรเที่ยว” วินกับตู่จึงสำรวจราชบุรี และทำลิสต์ทราเวลไกด์เล็กๆ ขึ้นมาเป็นคำแนะนำ “คำถามแรกที่ผมเจอคือ เปิดตรงนี้ใครจะมา มาแล้วทำอะไร เลยเป็นที่มาของทราเวลไกด์เล็กๆ อย่างน้อยเรามีลิสต์ให้เขาดีกว่า เพิ่มทางเลือกท่องเที่ยวให้เขา บางคนอาจไม่อยากแค่นั่งๆ นอนๆ แต่ในโรงแรม ลิสต์ท่องเที่ยวที่ทำเราก็เลือกเองหมด ไปเองหมดทุกที่แล้ว เลือกสถานที่ที่เราชอบมาทำเป็นทราเวลไกด์ให้ลูกค้า”

ตู่บอกว่าด้วยเหตุผลเดียวคือ “เรากลัวว่าเขาจะไม่มีที่ไปเที่ยวเวลามาพัก”

8.ฟู้ดเลิฟ

เมนูอาหารที่เสิร์ฟและปรุงแบบใส่ใจ เราอยากยกให้เป็นอีกดีเทลของ Normal ที่ต้องพูดถึง และเมนูจาก Normal Cafe ก็คือสูตรอร่อยของวิน “ผมเป็นคนชอบทำอาหาร มีเพจทำอาหารด้วยนะ ทุกเมนูผมทำในแบบที่ชอบ”

สำหรับ Normal Stay อาหารเช้าคือความที่สุด เราจะได้เลือกตอนเช็กอิน ทั้งไข่กระทะ หมูผัดกระเทียมพริกแห้ง Egg Benedict  และเมนูโปรดของเราคือไข่กระทะ หมูผัดกระเทียมพริกแห้ง เป็นไข่กระทะแบบฟิวชั่นแทนที่หมูสับผัดธรรมดาด้วยผัดหมูสับใส่ใบไทม์ที่ไม่ร้อนแรงเกินไป

9.พี่โอ๋

ดีเทลสุดท้ายที่เราเชื่อว่าทำให้โรงแรมแห่งนี้สมบูรณ์แบบมากๆ คือ “พี่โอ๋”

พี่โอ๋คือผู้จัดการของ Normal ที่คอยดูแลทุกอย่างตั้งแต่คาเฟ่จนถึงโรงแรม จริงๆ ก็เป็นหน้าที่ที่เราเห็นกันทั่วไป แต่พี่โอ๋ทำให้หน้าที่นั้นพิเศษด้วยการเติมความใส่ใจเข้าไป และทำให้โรงแรมเล็กๆ แห่งนี้เพอร์เฟกต์ด้วยเซอร์วิสที่อบอุ่น

พี่โอ๋จะถามทุกครั้งที่เจอหน้ากันว่าเป็นยังไงบ้าง อยากไปเที่ยวไหนไหม มีทราเวลไกด์แนะนำนะ ตามด้วยหยิบทราเวลไกด์ฉบับ Normal ขึ้นมาให้ดู

กาแฟอยากดื่มแบบไหน อาหารเช้าเรามีอะไรบ้าง จานนี้น่ากินยังไง บลาๆๆ ไปจนถึงเรื่องสัพเพเหระ…และเราเชื่อว่าต้องมีบางคนที่กลับมาเป็นแขกของ Normal Stay เพราะประทับใจในตัวเขา
……

อ่านถึงตรงนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม Normal Stay ถึงเต็มตลอด แม้กระทั่งเจ้าของทั้งวินและตู่ก็ยังไม่เคยได้พัก

โรงแรมที่มีแค่ 3 ห้องพักในเชิงธุรกิจแทบไม่ได้ทำเงินอะไรมากมาย แต่ก็กลายเป็นความสุขความอิ่มใจขึ้นมาได้ที่ทั้งสองคนพูดกับเราเลยว่า “เราแฮปปี้เพราะได้ทำอะไรที่เราชอบ เราอยากเจอคนที่ชอบแบบเรา”

และเราก็หวังว่าเพื่อนๆ จะชอบที่นี่แบบเราเหมือนกัน…