มาเวน ร็อคก้า

‘ทำไมอาจารย์ไม่ใช้ข้าวมั่ง?’ เป็นคำถามที่เป็นจุดประกายให้เขาตัดสินใจทำเหล้าจากข้าวหอมมะลิ ‘มาเวน ร็อคก้า’ จึงเกิดขึ้นในเวลาต่อมา ส่วนชื่อก็มาจากคำว่า Rice ที่หมายถึงข้าวบวกกับ Vodka กลายเป็น Rocka

“ตอนที่ผมมาเริ่มทำเหล้าใหม่ๆ ก็คิดนะว่าในฐานะที่เป็นอาจารย์และนักวิชาการ ก็อยากทำอะไรให้มันมีคุณภาพไปเลย” นักทดลองสุราจึงไม่รอช้า หยิบจับเอาข้าวของไทยมาแปรรูป เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับพืชผลทางเกษตร จากปัญหาข้าวหัก ข้าวหอมมะลิตกเกรด สู่สุราชุมชนที่เราเห็น

“ผมใช้ลูกแป้งหมักนี่แหละ แล้วก็ดูแลควบคุมอุณหภูมิให้ดี ขั้นตอนสำคัญคือต้องดูลูกแป้งไม่ให้มันตาย จากนั้นก็เอามาหมักมากลั่นจนแอลกอฮอล์สะอาด เพื่อไม่ให้มีอาการปวดหัวหรือเมาค้าง เครื่องกลั่นผมก็ทำขึ้นมาใหม่นะ”

การกลั่นนับเป็นช่วงเวลาที่ต้องละเอียดที่สุด เพราะเป็นปลายทางของการเดินทางก่อนจะส่งถึงคนดื่ม และเมื่อคุณภาพเป็นสิ่งแรกที่ต้องให้ความสำคัญ ทุกขวดของภูเถาจึงเป็นฝีมือการกลั่นจากคุณลุงเองทั้งหมด

ส่วนขวดรูปบ้านที่ไปสะดุดตาหลายๆ คนทำจากเซรามิกแบบแฮนด์เมดใบต่อใบ และเป็นอีกหนึ่งไอเดียน่ารักๆ จากคุณลุงด้วยเช่นกัน “ผมคิดว่าเราน่าต้องมีขวดเลยอยากทำขวดเซรามิก ซื้อไปกินหมด ก็ยังใช้เป็นแจกันเป็นของแต่งบ้านต่อได้ ก็เลยทำขึ้นมา แล้วข้อดีของเซรามิกคือมันจะมีรูให้เหล้าหายใจได้ เก็บไว้ได้นาน”

หลังจากใช้เวลาขลุกอยู่ที่นี่เกือบชั่วโมง เข้าใจคำว่า ‘เหล้าสะอาด’ มากขึ้นก็วันนี้ อย่าง Rocka เองกลิ่นก็ไม่มีความฉุนบาดจมูก มีกลิ่นหอมข้าวหอมมะลิบางๆ และทุกครั้งที่เราเอ่ยถามออกไปว่า…ภูเถาแตกต่างจากที่อื่นยังไง เขาจะยิ้มรับแล้วเอามือดันแก้วมาไว้ตรงหน้า

และเรื่องเป็นยังไงต่อจากนั้น…มันคงเล่าเป็นคำไม่ได้ ฝากทุกคนจินตนาการต่อเองก็แล้วกันนะ!