เมื่อโลกของโมคือคำสาป?

“เรามองเห็นเป็นสี แต่ด้วยความที่ตอนนั้นยังไม่ถึงยุคอินเทอร์เน็ต เราเหมือนอยู่ในโลกแคบๆ การที่เราเห็นผนังสีขาวเป็นสีอื่น หรือกินขนมปังจืดๆ จนเราเห็นสีอื่นแทรกขึ้นมาติดขนมปังที่เรากิน เราก็ต้องเงียบ บอกใครไม่ได้ เพราะถูกห้าม ถูกหาว่าเพี้ยนบ้าง เรียกร้องความสนใจบ้าง จนเรามองว่าตัวเองมีคำสาป เป็นตัวประหลาดที่ต้องดิ้นรนทำตัวให้เหมือนคนทั่วไปอย่างที่คนใกล้ตัวบอกกับเรามาตลอด”

โมเล่าถึงสิ่งที่เธอต้องเผชิญมาตลอดตั้งแต่เด็ก ก่อนเพิ่มเติมด้วยว่าเธอเป็น Dyslexsia ภาวะบกพร่องทางด้านการอ่าน และการสะกดคำที่ทำให้โมเป็นเด็กเรียนช้า แต่ก็ไม่ได้ผลกระทบกับผลการเรียนมากนัก การวาดรูปและการเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ จึงถือเป็นสิ่งที่เธอถนัดและเป็นวิธีการสื่อสารที่ดีที่สุดสำหรับเธอ

“ที่บ้านทำร้านเพชร ออกแบบตัวเครื่องเพชรเอง คุณแม่วาดรูปเก่งมาก โมเลยได้สกิลมาจากตรงนั้น เราวาดหมด ไม่ว่าจะเจออะไร กระทั่งตอนหลับตา เราไม่เคยเห็นสีดำ แต่จะมองเห็นกลุ่มก้อนสีวิ่งอยู่ตลอด เราก็เอามาวาดอยู่เรื่อยๆ จนพบสไตล์ของตัวเอง งานของโมจะใช้สีเยอะ ทั้งสีอะคริลิก สีน้ำ และสีพาสเทล”

แม้ในภาพจะมีสีสันเพียงใด ก็ยังเคล้าไปด้วยความหม่นหมอง คำสาปของเธอยังคงไม่มีใครยื่นมือเข้ามารับฟัง แต่แล้ววันหนึ่งอาจารย์ที่เคยสอนโมกลับมาจากต่างประเทศ ก็เล่าถึงร้านไอศกรีมที่มีรสชาติให้เลือกกว่า 200 รสให้ฟัง ทำเอาคนรักไอติมอย่างโมทำตาโต โอ้โห เยอะขนาดนั้น จำได้ยังไง (หัวเราะ)

“เราค้นพบเลยว่าโลกที่เราอยู่มันช่างเล็กเหลือเกิน ก็เลยตัดสินใจกับตัวเองว่าขอออกไปตามหาดินแดนที่มีไอติม 200 รสดู เผื่อเราจะเจอคำตอบให้กับตัวเองมากขึ้น”

เปิดดวงตาที่เคยเก็บซ่อนอีกครั้ง

เดินทางไปเนเธอร์แลนด์ ประเทศที่ขึ้นชื่อว่าเปิดกว้างมากสำหรับความหลากหลาย แม้จะต้องเผชิญกับอุปสรรคที่ทำเอาโมวาดรูปและเกี่ยวเก็บประสบการณ์อย่างไม่คิดชีวิต แต่การตามหาไอศกรีม 200 รสชาติก็มีจุดเปลี่ยนสำคัญ

“เรากับเพื่อนนั่งล้อมวงคุยกัน มีเพื่อนคนหนึ่งเรียนด้านประสาทวิทยา เราเลยถามสิ่งที่เราเป็น ปรากฏว่าเพื่อนตอบกลับมาในไม่กี่วินาที ยูเป็นซินเนสทีเซียไง ไม่ใช่คนเพี้ยน โอ้โห ที่เรากังวลมาหลายปีคลี่คลายออกมาง่ายๆ เลย (หัวเราะ) แต่มันทำให้เราคิดนะ บางอย่างมันดูหนักหนา แต่จริงๆ ถ้าเราได้ออกมาดูอะไรข้างนอก มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้”

การได้รู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนกันกับเธอ ก็พลอยให้รู้สึกว่า ‘ฉันก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนี่นา’ จากที่เคยวาดรูปเพื่อเล่าความในใจ คราวนี้ศิลปินขอเปลี่ยนมาวาดตามสิ่งที่เห็นบ้าง ทั้งดาร์กช็อกโกแลตที่เป็นสีแดง ช็อกโกแลตนมที่ออกสีแดงน้ำตาล ยิ่งวาดก็ยิ่งสนุก

“เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่คำสาปอีกต่อไปแล้ว เราเอ็นจอยไปกับมัน เพราะได้รับฟัง ค้นหาสิ่งใหม่ๆ ในตัวเองมากขึ้น เราลองฟังเพลงบาโรก ดูสิว่าสีจะเป็นยังไง โห สีมันผสมมาให้อย่างที่ไม่เห็นมาก่อนเลย ลองเปิดซิมโฟนีแล้วนั่งมองผนังสีขาว เราเห็นสีวิ่งสาดเข้ามาไม่หยุด เพื่อนที่เรียนปรัชญาก็กระตือรือร้นมาก ถามตลอดยูเห็นสีอะไรบ้าง เล่าสิๆ ไม่เคยมีใครทำมาก่อน เรารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่ค้นพบมากๆ”

เธอจึงจับแปรงพู่กันบันทึกสีที่มองเห็น ทั้งจากเพื่อนๆ จากการลิ้มรสชาติไอศกรีม จิบชา ไปจนถึงกิจวัตรต่างๆ ออกมาเป็นผลงานแและเรื่องสั้น จัดแสดงในนิทรรศการบริเวณชั้น 2 นั่นเอง

ฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้เช่นเดียวกับคุณ 🙂

ตอนที่รู้ว่าเป็นซินเนสทีเซีย เธอยังต้องใช้เวลาอีกสักพักในการยอมรับตนเอง ส่วนหนึ่งเพราะความกลัวที่วิ่งตามมาแต่เด็ก และเพราะโมต้องวิ่งหาข้อพิสูจน์ที่ทำเอาเหนื่อยมากๆ “ถึงจุดหนึ่งก็รู้สึกว่า แล้วไงล่ะ ทำไมเราต้องมีใบประกาศ ทำไมต้องให้คนอื่นมาแปะป้ายว่าเราเป็นอะไร แค่เราเป็นเรา ก็เราเห็นจริงๆ คุณไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร เพราะกว่าเราจะมาถึงจุดนี้ เราต้องใช้ความกล้ามากเลยนะ ก็ช่างมันละกัน” เพราะในท้ายที่สุดแล้ว มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่จะต้องหอบหิ้วหัวใจตัวเอง

“การยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น มันทำให้เราแฮปปี้กับตัวเองมากๆ ได้เห็นว่าสิ่งที่เราทำมันมีคุณค่า ก่อนหน้านี้วาดรูปด้วยความไม่ชอบตัวเอง แต่ตอนนี้เราเลิกมองหาจุดที่ลงสีพลาดแล้ว เรากลับรู้สึกว่าถึงจะลงสีพลาดก็ไม่เป็นไร ปล่อยให้เป็นไปตามแบบของมันดีกว่า (ยิ้ม)”

อันที่จริงแล้วโมเชื่อว่าทุกคนคงมีสิ่งที่อาจจะไม่ชอบบ้าง แต่ Nobody is Perfect ทุกอย่างคงต้องมีก้าวสเต็ปของการยอมรับ แต่ในท้ายที่สุด เธอก็อยากให้เราทุกคนโอบกอดความเป็นเราด้วยความรัก และมองว่ามันก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ดำรงอยู่ในโลกนี้เช่นเดียวกันกับสิ่งอื่นๆ นั่นล่ะ

อย่างไรก็ตาม โมสร้างแท็ก #สีสันของโมบนทวิตเตอร์ เพื่อให้คนที่เป็นซินเนสทีเซียได้เข้ามาแบ่งปันเรื่องราว จะบอกเล่าผ่านตัวอักษรหรือภาพวาดก็ได้ เพราะตั้งใจไว้แล้วว่า อยากนำเสนอความหลากหลายทางการรับรู้ ให้ผู้คนได้เกิดความเข้าใจ และมองเห็นความสวยงามของทุกๆ ความแตกต่าง

นิทรรศการของโมจัดแสดงที่ 6060 Arts Space ตั้งแต่วันนี้ – 28 กรกฎาคม 2566 ส่วนใครที่อยากติดตามศิลปินคนนี้สามารถติดตาม @MosaiZ_N ได้ทั้งทาง twitter และ Instagram : mosaiz_n