ทดลองทำแพ็กเกจแฮนด์เมด

แจงเรียนจบด้านออกแบบนิเทศศิลป์จากคณะศิลปกรรม มหาวิทยาลัยรังสิต ตั้งแต่นั้นมาก็ทำงานด้านกราฟฟิกดีไซน์มาโดยตลอด ปัจจุบันเธอเป็น Senoir Product Designer ให้กับแบรนด์เครื่องหอม นอกเหนือเรื่องงาน เธอเป็นคนชอบซื้อของวินเทจมากๆ เวลาไปเดินตลาดขายของเก่าทั้งในประเทศและต่างประเทศ เธอจะชอบซื้อเสื้อผ้า รองเท้า กางเกงยีนส์ สื่อสิ่งพิมพ์ เครื่องเขียนที่เธอออกปากเลยว่า ขอซื้อเท่าที่จะซื้อได้!

“เวลาเดินๆ เห็นแล้วชอบอะไร ก็จะซื้อมาเก็บไว้ เราชอบมองดูดีไซน์และสีสันของมัน ของเก่าวินเทจมันมีไม่เยอะแล้วนะในตอนนี้ มันมีเรื่องของวัสดุและดีเทลที่ถูกออกแบบและทำออกมาไม่เหมือนสิ่งของในปัจจุบันนี้ด้วย มันเลยทำให้เราคิดถึงความทรงจำที่ผ่านมาด้วยแหละ” เธอเล่าถึงเสน่ห์ที่แฝงมากับของเก่าให้ฟัง

เพราะซื้ออยู่ตลอด พื้นที่ในห้องนอนก็เริ่มแคบลงทุกที บางชิ้นก็มีใช้ไม่ทันบ้าง บางชิ้นแทบไม่เคยหยิบออกมาใช้งานเลย แจงจึงเริ่มต้นเปิดร้านกรุณาในปี 2014 เพื่อทยอยขายของสะสมของเธอในไอจี ช่วงแรกพอมีลูกค้าเข้ามาอุดหนุนประมาณ 5-6 คน จากเดิมที่คิดว่าจะห่อของแบบปกติ ด้วยความดีใจที่มีลูกค้าเข้ามาซื้อ เธอจึงตั้งใจใช้วัสดุรอบตัวที่ไม่ได้มีเยอะเท่าไหร่ในตอนนั้น มาลองห่อสินค้าให้ดูสวยงามเป็นการขอบคุณลูกค้าของเธอ

ปรากฏว่าพอพวกเขาได้รับของไปแล้วกลับไม่ได้โฟกัสที่ตัวสินค้าเลย เพราะดูจะตื่นเต้นและซาบซึ้งไปกับแพ็กเกจของแจง จนต้องถ่ายรูปลงไอจีเป็นการขอบคุณในความใส่ใจของแม่ค้าคนนี้ รอยยิ้มและความสุขที่ได้รับจากลูกค้านั่นล่ะ ทำให้แจงขอทุ่มเทไปกับศิลปะการห่อของเธอมาจนถึงทุกวันนี้

ซื้อขายด้วยใจกรุณา

ถ้าพูดถึงการหาวัสดุ อย่างที่บอกไปว่า เธอสามารถมองหาได้ทั้งจากในบ้านและนอกบ้าน โดยดูว่า อะไรสามารถนำมาดัดแปลงเป็นหีบห่อหรือใช้ตกแต่งได้บ้าง เธอก็จะขอหยิบมา เช่น เสื้อเก่าไม่ใช้แล้ว ตัดเศษเสื้อมาทำเป็นโบผูก กระดาษจากร้านขายต้นไม้มีสีสันสวยงาม ก็ขอซื้อมาสักหน่อย พวกกล่องและซองที่มีลวดลายน่ารักจากแบรนด์ผลิตภัณฑ์ต่างๆ หรือแม้แต่ใบไม้ เธอก็หยิบมาตัดเป็นรูปทรงต่างๆ หรือบางทีวาดรูปลงไปในแพ็กเกจเลยก็มี

แต่เห็นเธอห่อออกมาได้สวยงามดูวินเทจสไตล์ขนาดนี้ ถ้าจะเฉลยว่า จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ชอบห่อของ! แม้กระทั่งให้ของขวัญเพื่อน เธอก็ไม่ห่อ! จะเชื่อกันไหม แม้แต่เราเองที่ได้ยินยังคิดว่าเราหูเพี้ยนเลย

“ไม่ชอบจริงๆ เพราะรู้สึกว่าให้ไปปุ๊บก็คงแกะแล้วทิ้ง แต่พอเรามาห่อให้ลูกค้า มันเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลย เราอยากตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุด ไอเดียต่อการห่อก็จะอิงไปกับสินค้าชิ้นนั้นๆ ความที่เราเป็นกราฟฟิกดีไซเนอร์ เราเห็นภาพในหัวแล้วก็จะห่อเลย เช่น มีสินค้าที่เป็นเซ็ตถ้วยน้ำจิ้ม แล้วที่บ้านเรามีถุง McDonald’s ที่เพิ่งไปกินมา ก็รู้สึกว่าเซ็ตอาหารของแมคเอามาห่อถ้วยน้ำจิ้มได้ เราก็เอามาห่อเพื่อมอบไอเดียให้ลูกค้าด้วยว่า เนี่ยถ้าเขาไปซื้อเบอร์เกอร์ เซ็ตถ้วยน้ำจิ้ม มันเอามากินกับแมคได้นะ” เรียกว่าเธอทำให้หีบห่อสามารถเล่าเรื่องราวให้กับลูกค้าได้ด้วยตัวเองเลย

ส่วนตัวสินค้าแจงมักจะเขียนคำอธิบายรายละเอียดด้วยถ้อยคำที่เข้าใจง่ายและเป็นกันเอง จนเธอก็เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่ามีคนติดตามแบรนด์กรุณา เพราะภาษาเขียนของเธอด้วย

“หลายคนเข้ามาบอกว่า เราดูตั้งใจขายมาก จนกดฟอล เพราะชอบอ่านคำอธิบายตัวโปรดักต์ของเรา บางคนก็ตลกไปกับถ้อยคำของเรา เราเลยเชื่อว่าการพิมพ์แชตหากัน ลูกค้าและเราคงสัมผัสวิธีการพูดถึงกันได้ บางครั้งเราเลยทำแพ็กเกจที่อิงไปกับน้ำเสียงของลูกค้าด้วย”

อย่างไรก็ตาม ความใส่ใจในทุกขั้นตอนของแจงก็ดูจะสอดคล้องไปกับความหมายของชื่อกรุณาที่เธอนิยามเอาไว้ว่า “เราอยากให้ซื้อขายกันด้วยความกรุณา” ซึ่ง โชคดีมากที่แจงพบเจอแต่ลูกค้าที่น่ารักและเข้าใจในสิ่งที่เธอทำอยู่เสมอ

ความรักที่อยากส่งต่อไปถึงคนรับ

ร้านกรุณาไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความตั้งใจอยากทำธุรกิจใหญ่โต และแม้ว่าจะเป็นการหารายได้เสริมเพื่อหาค่าขนม แต่จนมาถึงวันนี้ที่ร้านของเธอเข้าสู่ปีที่ 10 กรุณาเป็นเสมือน ‘ลูก’ ที่เธอปลุกปั้นมาด้วยความรักและความตั้งใจ ทั้งยังเป็นเสมือนงานอดิเรกที่คอยมอบความสุขและเติมความสนุกให้เธออีกด้วย แจงเสริมว่า ถ้าต้องมองให้เป็นเรื่องธุรกิจที่เธอจะสามารถพึ่งพาได้โดยที่ไม่ต้องทำงานประจำ ความรู้สึกเหล่านั้นของเธอจะหายไปทันที

“มันไม่ได้ทำกำไรได้เยอะขนาดนั้น การห่อบางอันก็เกินราคาห่อ แต่เรามีความสุขนะ เวลาที่คนมาเห็นแล้วชอบในสิ่งที่เราทำ บางคนขอเก็บแพ็กเกจไปใส่กรอบรูปตั้งโชว์ในบ้านเลย เรารู้สึกว่าเราทำด้วยความรักและเต็มที่ไปกับมันแล้ว มันเลยมีคุณค่าทางจิตใจที่มากกว่าจำนวนเงินที่เราได้มาอีก”

แล้วถ้าให้พูดถึงของสะสม บางชิ้นอยู่กับแจงมากว่าครึ่งชีวิต กระดาษบางแผ่นเก็บสะสมมากว่า 20 ปี ถ้าลูกค้าที่ได้รับไม่ได้มองเห็นถึงคุณค่าจากสิ่งที่ทำ แจงก็ไม่เสียดาย เพราะถือว่าเมื่อของถึงมือลูกค้าแล้ว ก็ยกให้เป็นเรื่องของพวกเขาเลย

ใครที่ติดตามเธอก็จะเห็นว่าเธอมีเพจเฟซบุ๊กที่ไม่ได้สร้างมาเพื่อขายของ แต่เน้นเล่าเรื่องราวแพ็กเกจแต่ละชิ้น และสอนหยิบจับวัสดุรอบตัวมาห่อยังไงให้ดูสร้างสรรค์ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจคนที่สนใจศิลปะการห่อได้มาลองฝึกทำดูด้วย

ส่วนในอนาคตร้านกรุณามีสิทธิ์จะขยับขยายมาขายเสื้อผ้าและกระเป๋าแฮนด์เมดด้วยนะ แจงเล่าปิดท้ายด้วยรอยยิ้มว่า เธอกำลังแพลนจะนำผ้าเช็ดผ้าหน้าที่สะสมไว้ถึง 7 ลัง มาตัดเย็บแบบคอลลาจเป็นเสื้อผ้าและกระเป๋า วางขายในวันที่เธอเกษียณจากงานประจำแล้ว จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ แต่แจงก็จะขอลองดูละกัน