หยุดเวลาแวะพักใจในวิลลาริมทะเล

ใช้เวลาเพียง 30 นาทีจากสนามบินนานาชาติภูเก็ตก็มาถึงที่พักเงียบสงบริมทะเล ทริปนี้เราฝากกายฝากท้องและฝากใจไปกับ Elite Havens ที่เราจะเช็กอินวิลลาหรู VEYLA Natai Residences วิลลาส่วนตัวที่มีชายหาดนาใต้ทอดยาวกว่า 110 เมตร ติดอยู่กับวิลลาทั้ง 15 หลัง บอกเลยว่าหลังจากเก็บสัมภาระเข้าที่พักแล้ว เราตรงดิ่งไปรับลมริมหาดทันทีแม้ต้องสู้กับแดดยามบ่ายก็ตาม

วิลลาแบ่งออกเป็น 2 โซน คือ ‘Veyla Beach’ โซนติดกับชายหาด เปิดประตูห้องออกไปไม่กี่ก้าวก็ลงไปเล่นน้ำที่หาดนาใต้ได้แล้ว และ Veyla Sea คือโซนที่เราได้เข้าไปแอบอิงกายตลอด 2 คืน แม้ไม่ติดชายหาดแต่ก็ได้วิวทะเลแบบสุดลูกหูลูกตา จากระเบียงห้องมาสเตอร์ชั้น 3 ขนาดกว้างขวาง จะตื่นมาชมวิวรับความสดชื่นของอากาศยามเช้า ชมพระอาทิตย์ตกก็อบอุ่นใจ หรือจะนอนดูดาวตอนกลางคืนก็เห็นชัดกว่าในเมืองเป็นไหนๆ

วิลลาทั้ง 15 หลังออกแบบโดยใช้หลัก Monochromatic Design คือการใช้สีแบบ monochrome มีสีพื้นฐานคือทราย ได้แรงบันดาลใจจากหาดนาใต้ ให้ความรู้สึกเรียบง่ายแต่ยังคงความหรูหรา ส่วนวัสดุที่ใช้ ส่วนใหญ่เป็นไม้และวัสดุจักสาน ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของพังงาและให้ความรู้สึก lively & cozy การออกแบบที่คิดมาอย่างดีแบบนี้ ทำให้ VEYLA Natai Residences ได้รับรางวัล International Architecture Awards (IAA) ในปี 2020 ด้วย

นอกจากการออกแบบที่ทำให้ผู้เข้าพักสุขกายสบายใจแล้ว VEYLA Natai Residences ยังดูแลผู้เข้าพักให้อิ่มท้องด้วยอาหารใต้ที่ดุดันน้อยลง ด้วยรสมือเชฟประจำบ้านของ VEYLA Natai Residences ท่ามกลางแสงเทียนบนหาดนาใต้ เมนูซิกเนเจอร์ประจำวิลลาที่มาแล้วต้องห้ามพลาดคือ ใบเหลียงผัดไข่ ปลากะพงยอดมะพร้าว และหมูฮ้อง แต่หากต้องการเมนูปักษ์ใต้อื่นๆ เพิ่มเติม เชฟประจำของ VEYLA Natai Residences ก็สามารถเสิร์ฟให้ได้ทุกเมนู

อีกความอุ่นใจระหว่างพักที่ VEYLA Natai Residences คือการมีบัตเลอร์ เซอร์วิสประจำวิลลาแต่ละหลัง ดูแลตั้งแต่ความสะอาด ความเรียบร้อยของที่พัก และคอยอำนวยความสะดวกให้เรา ถ้าอยากนวดแผนไทยหรือเล่นโยคะในวิลลา ก็แค่บอกบัตเลอร์ได้เลย

นอกจากกิจกรรมนวดผ่อนคลายในที่พักแล้ว Elite Havens และ VEYLA Natai Residences ก็มีกิจกรรมสนุกๆ พร้อมเสิร์ฟอีกเพียบ ตั้งแต่การล่องเรือยอชต์ ดำน้ำดูปะการัง ปีนเขาชมวิว นั่งสมาธิท่ามกลางคลื่นทะเล หรือจะท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมก็ย่อมได้ ซึ่งในครั้งนี้ Elite Havens พาเรามาสัมผัสวิถีคนพังงา เรียกได้ว่านี่คือทริปเที่ยวโลคัลในมุมที่พังงาอาจไม่ค่อยได้เผยให้ใครเห็น

นาใต้ หาดลับคงวิถีคนพังงา

จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า ‘จั๊กจั่นทะเล’ มีในพังงาด้วย หาดนาใต้เป็นอีกหาดที่มีจั๊กจั่นทะเลอาศัยอยู่ เพราะนอกจากหาดนาใต้แล้ว ยังมีหาดไม้ขาวของภูเก็ตที่มีจั๊กจั่นทะเลเยอะมาก จั๊กจั่นทะเลคือหนึ่งในสัตว์ทะเลที่เป็นตัวชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ บ่งชี้ว่าน้ำทะเลยังสะอาด การมีอยู่ของจั๊กจั่นทะเลจึงเป็นอีกสิ่งที่ยืนยันว่า หาดนาใต้ยังมีความอุดมสมบูรณ์ สะอาด และยังไม่เผชิญกับมลภาวะ

ผู้เชี่ยวชาญที่มาจับจั๊กจั่นให้เราดูคือ ‘ลุงจู๋ แห่งหาดไม้ขาว’ ลุงจู๋เล่าให้ฟังว่า พ่อของลุงจู๋คือผู้ค้นพบและริเริ่มจับจั๊กจั่นทะเลมาเป็นอาหารหรือใช้เป็นเหยื่อในการตกปลา จนเกิดเป็นอาชีพจับจั๊กจั่นทะเลของคนภูเก็ต-พังงา

จั๊กจั่นทะเล 1 ตัว สามารถวางไข่ได้ถึง 2,500 ฟอง สัดส่วนจำนวนของตัวเมียมากกว่าตัวผู้อยู่หลายเท่า และความน่าทึ่งหรือจะเรียกว่าความน่ารักของจั๊กจั่นทะเลก็ได้ คือการที่จั๊กจั่นมีเปลือกเป็นปล้องๆ ดูคล้ายกุ้ง แต่ลุงจู๋บอกว่า ความจริงแล้วจั๊กจั่นทะเลถูกจัดเป็นปูแม้รูปลักษณ์จะเหมือนกุ้งก็ตามที

ตลอดทั้งทริปจึงเกิดบทสนทนาขำๆ กันตลอดทางว่า…

‘จั๊กจั่นทะเลเป็นปูหรือกุ้งนะ?’

สะพานปลานาใต้

เป็นอีกหนึ่งจุดเช็กอินอันซีนของพังงาเลยก็ว่าได้ ตั้งอยู่ใกล้หาดนาใต้และหาดทรายขาว สะพานมีความยาวกว่า 2 กิโลเมตร เป็นจุดตกปลาหว่านแหที่จะมีชาวประมงแวะมาหาปลาทุกเช้า แถมตรงนี้ยังเหมาะสำหรับการดำน้ำด้วย เพราะเพียงแค่มองผืนทะเลจากบนสะพาน เราก็ได้เห็นสิ่งมีชีวิตใต้ผืนน้ำใสๆ อยู่เต็มไปหมด ทั้งฝูงปลาที่ไม่เคยเห็นในทะเลฝั่งตะวันออกและปะการังที่ยังดูอุดมสมบูรณ์อยู่

แถมตรงสะพานปลายังเป็นจุดชมพระอาทิตย์ตกในยามเย็น และยังชิมอาหารทะเลสดๆ ในราคาย่อมเยาได้ด้วย

อุทยานแห่งชาติเขาลําปี-หาดท้ายเหมือง

ทุ่งหญ้าสะวันนาของไทย ไม่ได้อยู่ที่เกาะพระทองของพังงาเท่านั้น หากยังมีอยู่ที่หาดท้ายเหมืองในอุทยานแห่งชาติเขาลำปีที่ยาวถึง 13 กิโลเมตรด้วย เมื่อเข้าเขตอุทยานฯ ไปแล้ว ราวกับเราข้ามไปอยู่ประเทศอื่นที่ไม่ใช่ประเทศไทยเสียอย่างนั้น ต้นทิวสนทะเลสูงล้อมรอบทั่วทั้งอุทยานฯ และพืชหายากหรือพืชพันธุ์ที่ไม่คุ้นตาก็เกิดขึ้นที่นี่ รวมถึงหาดทรายที่กว้างสุดลูกหูลูกตากว่าหาดละแวกเดียวกัน ไม่แปลกใจเลยที่หาดท้ายเหมืองกำลังเป็นอีกแห่งที่ไทยเสนอให้เป็นมรดกโลกทางธรรมชาติ

หาดนาใต้อุดมไปด้วยจั๊กจั่นทะเล หาดท้ายเหมืองที่อุทยานแห่งชาติเขาลำปีเองก็เต็มไปด้วยเต่าทะเล เพราะที่นี่เป็นที่วางไข่ของเต่ามะเฟืองและเต่าตนุ อุทยานแห่งชาติเขาลำปีจึงทำหน้าที่ดูแลเต่าเหล่านี้อย่างดี

หลังดื่มด่ำกับหาดท้ายเหมืองแล้ว เดินดูรอบๆ อุทยานฯ อีกนิดก็เห็นว่าใกล้กันมีซากเรือขุดแร่ลำแรกของไทย เป็นเรือขุดแร่ที่สร้างด้วยคอนกรีตทั้งหมด พร้อมกับซากอุปกรณ์ต่างๆ ของเครื่องจักรที่เคยใช้ขุดเหมืองแร่กระจัดกระจายทั่วอุทยานฯ ซึ่งเป็นชิ้นส่วนเครื่องจักรที่ใช้สร้างเรือขุดแร่แบบกระเชอตัก สร้างในช่วงปี พ.ศ. 2520 แต่สร้างไม่แล้วเสร็จ เพราะมีการยกเลิกสัมปทานเหมืองแร่ไปเสียก่อน พื้นที่ตรงนี้ของอุทยานฯ จึงเป็นอีกแหล่งประวัติศาสตร์ของพังงาเลยก็ว่าได้

วัดท่าไทร

เชื่อว่าคนไทยอย่างเราๆ ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหน การได้แวะเข้าวัดคงทำให้รู้สึกสบายใจไม่น้อย ที่พังงาเองก็มีวัดไม่ไกลจากหาดนาใต้นัก เป็นวัดตั้งโดดเดี่ยวอยู่ริมทะเลท่ามกลางป่าสนร่มรื่น นั่นคือ วัดท่าไทร หรือวัดเทสก์ธรรมนาวา มีอุโบสถไม้สักทั้งหลังแกะสลักอย่างประณีต เป็นการแกะสลักที่บอกเล่าเรื่องราวพุทธประวัติผ่านบานประตูและหน้าต่าง โดยภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปหินหยกขาวปางปฐมเทศนา บรรยากาศเงียบสงบของวัด ชวนให้อยากนั่งสมาธิเพื่อฟังเสียงคลื่น เสียงลมทะเลพัดผ่าน ใครสายบุญต้องไม่พลาดที่จะแวะวัดนี้

กลุ่มวิสาหกิจชุมชนกลุ่มภูตาล

อีกกิจกรรมในทริปนี้ที่ ONCE รู้สึกชื่นชอบ เพราะได้ทำผ้ามัดย้อมด้วยสีย้อมจากภูมิปัญญาพื้นบ้านของชุมชน โดยกลุ่มวิสาหกิจชุมชนกลุ่มภูตาลได้พาเราย้อมสีผ้ามัดย้อมจากรากผักชี และปั้มลายผ้าด้วยวิธีบ้านๆ ในแบบที่ ONCE เองก็เคยเห็นเป็นครั้งแรก

มากกว่าการทำผ้ามัดย้อม คือการรวมตัวของชุมชนกลุ่มภูตาลที่คนในชุมชนมองเห็นคุณค่าของต้นตาล โดยได้นำลำต้น ใบ และงวงตาลมาพัฒนาเป็นตัวปั๊มลายผ้า นำมาทำผลิตภัณฑ์หัตถกรรมที่มีเอกลักษณ์ จนสร้างรายได้ให้ชุมชนได้จริง

ชุมชนบ้านท่าดินแดง

มาถึงกิจกรรมเรียกความตื่นเต้นกันอีกหน่อย กับชุมชนบ้านท่าดินแดง หมู่บ้านท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่ล้อมรอบด้วยป่าชายเลน ชาวบ้านมีวิถีชีวิตที่ผูกพันกับธรรมชาติและประวัติศาสตร์เหมืองแร่ดีบุก แม้ก่อนหน้านี้ชาวบ้านจะทำการเกษตรและปลูกผักไฮโดรโปนิกส์เป็นหลัก แต่ความอุดมสมบูรณ์ของป่าชายเลน และความผูกพันในวิถีเดิมของชาวบ้าน ทำให้เกิดกิจกรรมท่องเที่ยวชุมชนขึ้นมา

ก่อนจะใส่เสื้อชูชีพแล้วลงเรือคายัก เหล่าคุณลุงคุณป้าต้อนรับเราด้วยน้ำหวานๆ พร้อมเม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่พบได้ในป่าของชุมชน นับเป็นครั้งแรกของ ONCE ที่ได้เห็นการทำเม็ดมะม่วงหิมพานต์กันแบบสดๆ ได้เห็นผลจริงของเม็ดมะม่วงหิมพานต์ เห็นวิธีการเผาและได้เทคนิคการทุบเม็ดมะม่วงหิมพานต์ได้ออกมาสวยน่ากินเสียด้วย

เราขออวดกันตรงนี้เลยว่า รสชาติของเม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่เพิ่งเผาเสร็จใหม่ๆ นั้น ทั้งหอม นัว อร่อยคละคลุ้งทั่วปาก ต่างจากเม็ดมะม่วงหิมพานต์กระป๋องที่เคยกินกันแบบลิบลับ ใครอยากลิ้มลองรสชาติความนัวของเม็ดมะม่วงหิมพานต์ คงต้องมาลองด้วยตัวเองที่พังงานะ

เพลิดเพลินกับเม็ดมะม่วงหิมพานต์เสร็จ ก็สวมชูชีพและไปล่องเรือคายักชมป่าโกงกาง เรียนรู้วิถีประมงพื้นบ้าน ตบท้ายด้วยการชมการร่อนแร่แบบดั้งเดิม ที่กว่าจะร่อนได้แต่ละกรัมนั้นทำเอาเหนื่อยหอบกันเลยทีเดียว แม้ว่าการร่อนแร่เป็นอาชีพที่ชาวบ้านชุมชนท่าดินแดงไม่ได้สานต่อแล้ว แต่ความผูกพันของคนในชุมชนยังคงอยู่เช่นเดิม และอยากจะถ่ายทอดความรู้นี้ส่งต่อให้คนรุ่นต่อไปได้รู้จัก

ชุมชนตลาดนาใต้

ว่ากันว่าถ้าอยากเห็นวิถีชีวิตของคนท้องถิ่นนั้นๆ อย่างถ่องแท้ ให้ลองไปเดินตลาดที่นั่นดู ทริปนี้ ONCE ก็ได้ลองไปเดินตลาดเช้านาใต้ เช่นกัน บอกเลยว่าเป็นแหล่งรวมอาหารใต้รสอร่อยที่ราคาย่อมเยามากๆ แหล่งรวมของสดจากท้องถิ่น ทั้งอาหารทะเล เนื้อสัตว์ และผักผลไม้ท้องถิ่นพังงา

เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการสัมผัสบรรยากาศตลาดท้องถิ่นในยามเช้า แถมตลาดเช้านาใต้ยังนับเป็นอีกตลาดเก่าแก่ของพังงาที่มีนานกว่า 40 ปีเลยทีเดียว พ่อค้าแม่ขายก็ไม่เพียงแค่คนพังงาเท่านั้น แต่ยังมีจากจังหวัดใกล้เคียงขนของสดเข้ามาขายในตลาดนี้ด้วย

ใครจะเที่ยววิถีโลคัลพังงาทั้งนี้ อยากให้ลองปักพิกัดเที่ยวตามนี้กันดู รับรองว่าได้เห็นเสน่ห์ของพังงาและวิถีชีวิตริมอันดามันที่น่าประทับใจแน่นอน