Internet Kid

ตั๋งได้งานกำกับมิวสิกวิดีโอตัวแรกเพราะคนเชื่อว่าเขาทำได้ แม้จะไม่มีพอร์ต ไม่มีผลงานกำกับอะไรที่โดดเด่นนอกจากโฆษณาทาวน์โฮม 1 ตัว และแฟชั่นฟิล์มที่ถ่ายเล่นๆ สมัยเรียน ‘lovephobia’ – Mints ก็คือเพลงที่ปูทางให้ตั๋งได้นั่งเก้าอี้ไดเร็กเตอร์แบบเต็มตัว

จนวันนี้ก็ผ่านมา 5 ปีแล้ว ถึงตั๋งจะยังมองว่าตัวเองไม่ได้ประสบความสำเร็จสักเท่าไร แต่อย่างน้อยสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปคือ คนไม่ได้เดินเข้ามาหาตั๋ง เพราะว่าเขาสามารถ “ทำได้ในราคาเท่านี้” แต่เข้ามาเพราะ “อยากได้ภาพแบบนี้” ซะมากกว่า

แล้วภาพที่ว่านั้นเป็นยังไง? อะไรที่ทำให้ MV ที่ตั๋งกำกับได้รับความสนใจแทบทุกตัว?

“เรารู้สึกว่าลายเส้นเรามีความ ‘อินเทอร์เน็ตคัลเจอร์’ มีมุมมองอเมริกันป๊อปๆ ประมาณนึง พี่ๆ เขาก็พูดมาตลอดว่า งานตั๋งดูมีความอเมริกันบางอย่างเนอะ มันอาจจะเป็นเพราะงานที่เราเสพ แล้วก็เคยไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกามาปีนึงด้วย” ยกตัวอย่างให้เห็นภาพชัดๆ ก็อย่าง ‘IDGCHA (ไม่เก็ตอ่า..)’ – Silvy Pavida ที่ตั๋งเอาภาพปาปารัสซีในตำนานของการรวมตัวไอคอนตัวแม่อย่าง บริทนีย์ สเปียร์ส, ลินด์ซีย์ โลแฮน, และ ปารีส ฮิลตัน มารีเมกอีกครั้ง

“เราเข้าสู่โลกอินเทอร์เน็ตตอนเด็กมากๆ จำได้เลยว่าสมัครอีเมลครั้งแรกตอน ป.1 ตอนนั้นยุค PangYa ยุค Flyff เข้าไปในเกมออนไลน์ เขาถามเราว่า “อายุเท่าไหร่?” เราบอกว่าเรา 7 ขวบ ไม่มีใครเชื่อเลย! เด็กมากจริงๆ

แต่มันก็ทำให้เรามีความเข้าใจในสื่อพวกนี้สูง ชั่วโมงบินเยอะ เห็นการเปลี่ยนผ่านของโลกอินเทอร์เน็ต เห็นการเกิดขึ้น คงอยู่ และดับไปของทุกๆ มีม (หัวเราะ) เป็น watcher ของอินเทอร์เน็ตแหละ มันเลยออกมาผ่านงาน ” พูดถึงมีมหรือ lore (ตำนาน) ในอินเทอร์เน็ตแล้ว ตั๋งสรุปว่าสิ่งที่เจ๋งของมันอีกอย่างหนึ่งอาจจะเป็นเพราะว่ามันทำให้คนที่ไม่รู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ มาขำในสิ่งเดียวกัน

พอต้นคิดมาจากอะไรที่ ‘iconic ’ และ ‘ตลก’ แล้ว การตีความ MV เลยไม่ได้ซับซ้อนเข้าใจยากจนเกินไป ตั๋งอธิบายหลังจากเราพยายามเค้นกระบวนการในการคิดงานของเขา ซึ่งตอบยาก เพราะบางทีก็ไม่มีอะไรเลย นอกจากการดึงความเป็นศิลปินออกมาให้ได้มากที่สุด “มันคือการหาความพอดี”

“อย่างเพลง ‘HEY HEY’ จริงๆ ก็คืออยากเห็น ‘พัชราภากรุ๊ป’ แค่นั้นเลย” ตั๋งพูดถึงงานอีเวนต์รวมดาราสาวตัวท็อปของวงการไทยอย่าง อั้ม -พัชราภา, ไอซ์ อภิษฎา, เมย์ พิชญ์นาฏ ฯลฯ พร้อมหัวเราะ สาเหตุที่อีเวนต์นี้กลายเป็นตำนานในโลกอินเทอร์เน็ตมาจนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะความคอนทราสท์ที่ดาราสาวที่ขึ้นหน้าขึ้นผมมาแบบจัดเต็ม กลับต้องเจอหน้างานที่เป็นเพียงพรมแดงปูบนถนนลูกรัง

“มันดูโจ๊ก มันดูเข้ากับเพลง มันแตกอะ! แล้วใครจะเหมาะที่จะเป็นแคสต์ไปกว่าแก๊งหิ้วหวี ถ้าเทียบ 10 ปีที่แล้วคือพลังเท่ากับเเก๊งพัชราภากรุ๊ปเลยนะ มันคือการจับอะไรบางอย่างมาชนกันแล้วแบบ ถูก! อะไรอย่างงี้แหละ”

วิธีคิดของ MV ‘ฟ้ารักพ่อ’ ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก ในฐานะคนที่แทบจะไม่ดูทีวีเลย แต่เปิดดูเพื่อละครหลังข่าว(น้ำดี) อย่าง ‘ดอกส้มสีทอง’ ตั๋งมองเห็นเอเลเมนต์ชวนขำในละครเรื่องนี้ที่ถ้าไม่ได้เอามาทำอะไรสักอย่างก็คงพลาดสุดๆ “อย่างประโยค ‘ไม่ทราบว่า K ย่อมาจากอะไรคะ?’ นี่ก็แบบ เฮ้ย ทำไมตอนนั้นมันไม่เป็นมีมวะ? คืออันนี้มันแบบตลกมากอะ” แล้วก็เช่นเคย สิ่งที่ว่าฮา ตั๋งก็หยิบเอามาใช้

Representation Matters

อีกอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดแบบตะโกนในงานของตั๋งคือ ‘ความเควียร์’ นอกจาก MVเพลง ‘HEY HEY’ จะขนคนดังเเละอินฟลูเอนเซอร์ที่เป็นเควียร์มาแบบเรียกได้ว่าแทบจะทั้งวงการแล้ว สังเกตว่าใน MV แทบทุกตัว ศิลปินที่ตั๋งร่วมมือด้วยก็มักจะเป็นคนในคอมมูนิตีกันทั้งนั้น

การมีพื้นที่สื่อให้คนทุกแบบในสังคมสำคัญมากๆ สำหรับผู้กำกับคนนี้ เขาอยากเห็นคนทุกแบบในงานของเขา อยากให้คนดูรู้สึกว่าไม่ว่าใครก็สามารถมาอยู่ในมิวสิกวิดีโอได้ ไม่จำเเป็นต้องสวยงามตามสเเตนดาร์ดเสมอไป

ตั๋งชวนให้ไปไล่ดูตั้งแต่งานแรกจนถึงงานล่าสุดว่า เจตจำนงของเขาชัดเจนจริงไหม พร้อมกับย้ำว่า “ถ้าไม่ได้ถูกบังคับ เเคสต์เราจะมีความหลากหลายตลอด” สิ่งที่เขาทำคือการสร้างความคุ้นชิน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีใครในสังคมถูกทรีตต่างออกไปจากใคร

และเมื่อต้นปีที่ผ่านมานี่เองที่ตั๋งเริ่มมองงานตัวเองในสเกลที่ใหญ่ขึ้น ความสนุกของการเป็นผู้กำกับ MV ที่เขาเพิ่งค้นพบคือ การเป็นผู้กุมการตีความของเพลงนั้นๆ การทำให้ “ทุกคนในสังคมรับทราบสิ่งเดียวกันเกี่ยวกับเพลงนั้น” เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่เพียงแค่การสร้างภาพประกอบเสียงดนตรี หรือการปลุกกระแสอะไร มันคือการสร้างสิ่งที่มีความหมาย

“เวลาเราเห็นตุ๊ดตัวเล็กๆ ใน TikTok เต้นเพลง ‘ฟ้ารักพ่อ’ เรารู้สึกว่ามันเหมือนหมุดหมายนึงในชีวิตของเกย์เด็กเหมือนกันนะ นึกออกไหม สิ่งที่เราทำมันอิมแพ็กต่อสังคม อิมแพ็กต่อวัฒนธรรมเควียร์ ต่อภาพรวมของสังคมโดยรวมเหมือนกัน เราเลยเตือนสติตัวเองอยู่เสมอว่าทุกครั้งที่เราจะปล่อยงานอะไรออกไป มันคือพาร์ตนึงของประวัติศาสตร์นะเว้ย!” ฟังแล้วก็ได้แต่ขนลุก เพราะผลกระทบที่ตั๋งเล่ามาแบบเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาวมันจริงที่สุด นึกภาพว่าในอีก 10 ปีข้างหน้าเกย์เด็กคนนั้นคงกลับมาฟังเพลงนี้ แล้วนึกถึงโมเมนต์ที่เต้นท่อน “My Sugar Daddy หมดใจเลยที่ฟ้าให้พ่อ” ในชุดแอร์โฮสเตสที่มิกซ์และแมตช์เองแน่ๆ

ด้วยความดีใจที่เห็นคนในวงการศิลปะบ้านเราให้ค่ากับพลังของสื่อขนาดนี้ เราชวนตั๋งคุยต่อด้วยความอยากรู้ว่า ถ้าอย่างนั้นมีอะไรอีกไหมที่อยากเห็นแต่ยังไม่ได้เห็นในเควียร์มีเดียของไทย?

ตั๋งสวนตอบอย่างไวเหมือนเตรียมคำตอบไว้นานแล้ว “เราอยากเห็นรายการล่าท้าผีที่เป็นกะเทย (หัวเราะ)

ดูจะสนุกมาก ถ้าเป็นรายการล่าท้าผีเเล้วสมาชิกทุกคนเป็นกะเทยหมด ตากล้องก็ด้วย แขกรับเชิญที่เป็นเหมือนผู้มีญาณพิเศษ ก็ต้องเป็นเหมือนพวกผู้วิเศษในข่าวชาวบ้าน เราว่ามันน่าจะตลกมาก อย่างน้องหญิง คลื่นพลังบุญอะ เขาทำรายได้นะ อยากเห็นอะไรอย่างงี้ รายการคอนเซปต์เเปลกๆ หรือว่าซิตคอมเควียร์คอนเซปต์แปลกๆ ก็น่าจะสนุกดี”

What’s Next?

สำหรับตั๋ง การเป็นผู้กำกับคือการมองเห็นความสวยงามในทุกๆ สิ่ง ไม่ว่า subject ที่นำมาเล่าจะเป็นสิ่งที่คนมองว่าสวยหรือไม่สวย “ทุกอย่างมีความสวยงามในตัวของมันเสมอ และผู้กำกับก็คือคนที่จะต้องดึงความสวยงามนั้นออกมาเล่าเรื่องให้ได้”

ยกตัวอย่างง่ายๆ มันก็เหมือนกับแฟชั่นที่คนมองว่าเป็นแค่เปลือก หรืออินเทอร์เน็ตคัลเจอร์ที่คนมองว่าฉาบฉวย แต่แท้จริงแล้วสิ่งเหล่านี้บอกเล่าอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสังคมเรา เพราะมันคือสิ่งประกอบสร้างจากมนุษย์ “ไม่ต้อง shame ความตื้น อินดี้ปีลึกก็ไม่ได้แปลว่าผิด มันไม่มีดีหรือไม่ดีหรอก มันคือสิ่งที่เราสื่อสารออกไปมากกว่า”

เมื่อถามถึงอนาคต ตั๋งไม่จำกัดการสร้างสรรค์ผลงานตัวเองอยู่แค่ในฐานะผู้กำกับ เขาอยากเป็นศิลปิน อยากทำงานเบื้องหน้า และอยากเป็นแฟชั่นไอคอน! “ฟังดูอาจจะตลก” ตั๋งพูดดักไว้ แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเครื่องมือในการสื่อสารทั้งสิ้น และมันสำคัญสำหรับเขา

เพราะเขายังคงยืนกรานที่จะพูดในประเด็นสังคมที่ควรจะพูด ด้วยความคิดที่ว่า “ถ้าต้องมีใครสักคนที่พูด ทำไมคนคนนั้นไม่เป็นเรา”

สุดท้าย เด็ก 7 ขวบในเกมออนไลน์คนนั้นก็ยังโตมาแบบเป็นนักเสพคอนเทนต์จากอินเทอร์เน็ตคนเดิม ที่ไ่ม่เบือนหน้าหนีจากสิ่งใหม่ๆ เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีความหวังใน Gen Alpha และในขณะเดียวกันไม่ทิ้งสิ่งเก่าๆ ไป “เรายัง fitcheck อะไรอย่างงี้อยู่เลย แล้วที่ตลกมากคือ ก่อนหน้านี้เราปล่อยตัวมาก และสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้เรากลับมาดูแลตัวเองได้คือการดูรายการไอดอล 789 Survival” ตั๋งพูดถึงความ random ในชีวิตที่เกิดขึ้นจากการเล่นเน็ตเช่นเคยพร้อมระเบิดหัวเราะ

เราใช้เวลาในบ่ายวันนั้นสาธยายกันเรื่องเทรนด์ในอินเทอร์เน็ตกันอย่างยืดยาว ซึ่งเราเชื่อว่านี่แหละคือสิ่งที่ทำให้ผลงานของตั๋งแตกต่างออกมาจากงานกำกับของคนอื่นๆ เพราะว่าเขามองเห็นสิ่งธรรมดาๆ ในชีวิตและนำมาเล่าในแบบที่คนอื่นอาจคาดไม่ถึง