Wednesday

Yesterday Wednesday Tomorrow เป็นนิทรรศการที่เปลี่ยนวิธีการทำงานแบบเดิมๆ ของนิวเยียร์ นอกจากเปลี่ยนจากการทำงานดิจิทัลที่เคยเน้นวาดในไอแพดมาเป็นผลงานที่จับต้องได้แล้ว คราวนี้แรงบันดาลใจของเขาเกิดจากอะไรที่ไกลตัวมากขึ้น ซึ่งก็คือ “ความอยากเข้าใจเพื่อนๆ ที่เป็นอินโทรเวิร์ต” ว่าจริงๆ แล้วที่ดูเงียบๆ นิ่งๆ เขาเศร้าหรือเหงาไหมนะ? ทำให้เมื่อถามหาความเป็นนิวเยียร์ในตัว Wednesday คำตอบคือ มีเพียงน้อยนิด “ทุกคนที่รู้จักเราจริงๆ จะแบบ นี่ไม่ใช่นิวเยียร์เลย!”

ยังไงก็ตามแต่ ที่ Wednesday ดูเป็นคาแรกเตอร์ที่มีชีวิตขนาดนี้ได้ ก็เพราะความช่างพูดช่างคุยของนิวเยียร์เองนี่แหละ ที่ถือโอกาสนี้เรียนรู้ขั้วตรงข้าม เที่ยวสัมภาษณ์เพื่อนๆ และคนรู้จักที่มีบุคลิกแบบอินโทรเวิร์ตเพื่อเก็บข้อมูลด้วยตัวเองเลย

ในส่วนของที่มาของชื่อที่เราสงสัยมากๆ ว่าทำไมต้องมีความหมายเป็น “วันพุธ” นิวเยียร์อธิบายว่า “เราตั้งชื่อน้องว่า Wednesday เพราะว่ารู้สึกว่าคาแรกเตอร์น้องเหมือน Wednesday Child” หรือจะให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ ลูกคนกลาง (เหมือนวันกลางสัปดาห์) ที่เขาว่ากันว่ามักมีคาแรกเตอร์ขี้น้อยใจ ขาดความอบอุ่นกว่าพี่น้อง เจ้าหมาดัชชุน ที่นิวเยียร์ฝันอยากเลี้ยงมาโดยตลอดเลยถูกเอามาทำเป็นคาแรกเตอร์ที่มีหน้าจ๋อย ตาตก แบบที่เห็นกัน

สตอรีที่ตั้งใจใส่ลงไปในตัว Wednesday ทำให้คาแรกเตอร์นี้ดูสมจริงมากๆ จนนิวเยียร์พูดอย่างขำๆ ว่า “อยู่นิทรรศการนานๆ เริ่มรู้สึกกลัว sculpture ตัวใหญ่ๆ ข้างล่างแล้ว เหมือนมันมีชีวิตจริงๆ เหมือนโดนมันจ้องอยู่ ยิ่งตอนกลางวัน ชีวิตมันมีการเคลื่อนไหว มีคนไปกอด มีคนไป react เรารู้สึกว่าบางทีมันน่าจะเริ่มมีจิตวิญญาณอะไรบางอย่างแล้ว”

Good Day

“เราตั้งใจให้นิทรรศการนี้เป็นนิทรรศการที่เปิดตัวคาแรกเตอร์ตัวใหม่ของเรา แค่เขารู้จักชื่อ ก็ดีใจมากแล้ว แต่ที่มากกว่านั้นคือเขาได้ฮีล มันมี hashtag #นิทรรศการฮีลใจ เกิดขึ้น ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับไอเดียตอนแรกที่คิดเลย เลยรู้สึกเซอร์ไพรส์มากที่มัน relate กับคนได้ขนาดนี้”

แน่นอนว่าการใช้เวลามาเดินชมงานศิลปะเป็นกิจกรรมที่จรรโลงใจอยู่แล้ว ยิ่งเป็นงานน่ารักๆ สดใสๆ แบบนี้ ก็ยิ่งรู้สึกได้รับพลังบวกกลับไปด้วย แต่กับ Wednesday นิวเยียร์แปลกใจมากๆ ที่คนดูมักเล่าว่า พวกเขารู้สึกเชื่อมโยงกับเจ้าหมาสีน้ำตาลตัวนี้ ซึ่งหลักๆ ก็เป็นเพราะความขี้อาย เลิ่กลั่ก “วันนี้ก็คิดมาก พรุ่งนี้ก็กังวล” แบบที่เขาเคยบรรยายไว้นี่แหละ ทำให้ผู้ชมที่อาจมีความเป็น Wednesday รู้สึกไม่เดียวดาย

เราซึ่งเป็นอินโทรเวิร์ตเหมือนกันขอยืนยันอีกเสียง มันพิเศษมากเลยที่ศิลปินสามารถเอาลักษณะที่หลายๆ ครั้งเราอยากซ่อนมาทำให้เป็นสิ่งที่ดูน่ารักได้ ทำให้รู้สึกว่า Wednesday เป็นเหมือนเพื่อนที่เข้าใจเราได้ไม่ยากเลย

Tomorrow

ฉีกภาพจำที่ว่าศิลปะล้ำลึก ศิลปินเข้าถึงยาก เพราะสำหรับนิวเยียร์แล้วการที่งานของเขา “แมส” หรือการที่คนเข้าใจงานของเขา และจับต้องได้อย่างง่ายดายนี่สิดี!

“มีคนไปเขียนแคปชั่นว่างานเราเป็นงานศิลปะที่ย่อยง่าย เราฟังคำนี้แล้วก็รู้สึกว่า เฮ้ย เจ๋งอ่ะ! มันก็ย่อยง่ายจริง เรารู้สึกว่ามันเป็นภาษาสากลที่เห็นแล้วเข้าใจเหมือนกัน”

นอกเหนือจากความเป็นศาสตร์เป็นศิลป์แล้ว ใครได้มาชมก็คงเห็นได้ว่าในนิทรรศการ Yesterday, Wednesday, Tomorrow มีมุมที่จัดไว้เพื่อให้เราถ่ายรูปสวยๆ ไปโพสต์ลงโซเชียลมีเดีย แถมยังสามารถนำสัตว์เลี้ยงมาเดินชมงานศิลปะได้ด้วย เป็นความตั้งใจของนิวเยียร์เช่นกัน ที่มองว่ามันดีที่สเปซของเขาจะ “Instagrammable” เขามองว่าการมาเพื่อถ่ายภาพไม่ได้แปลว่าผู้คนไม่ใส่ใจและไม่ชื่นชมผลงาน ตราบใดที่เคารพผลงานและสถานที่ มันออกจะดีด้วยซ้ำที่ทุกคนตั้งใจเดินทางมาถึงที่นี่เพื่อเอาเจ้า Wednesday เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของไลฟ์สไตล์

อยากให้มาแล้วเปลี่ยนภาพจำการไปนิทรรศการเหมือนกันนะ เราอยากให้เขารู้สึกว่ามันเป็น experience เด็กก็มาดูได้ น้องหมาก็มาดูได้ ถามว่าน้องหมาอินไหมก็ไม่อินหรอก แต่มันน่ารัก คนที่เลี้ยงดัชชุนก็เหมือนพามาเจอเพื่อน แต่ก็ดูแลยากหน่อยนะ กลัวหมาฉี่” นิวเยียร์อธิบายพร้อมหัวเราะ

สุดท้ายนิวเยียร์แอบแง้มว่ากำลังมีแพลนจะจัดนิทรรศการอีกครั้งเร็วๆ นี้ โดยเอาไอเดียความเข้าถึงง่าย ย่อยง่ายที่ทำแล้วประสบความสำเร็จครั้งนี้นี่แหละไปใช้ แต่ครั้งหน้าจะแตกต่างตรงที่ว่า “อยากให้คน interact ได้มากกว่านี้ อยากให้คนที่มาดูเป็นอาร์ตพีซ ซึ่งคิดไว้แล้วแหละ แต่ต้องหาสถานที่ก่อน เพราะรู้สึกว่าคนอินกับการถ่ายรูป เลยอยากให้เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของงานไปเลย”