สะพานข้ามบึงบัว

อย่างที่เล่าไปตอนต้นว่า ทุกผลงานศิลปินจะหยิบดอกบัวมาใช้เป็นสัญลักษณ์ในการสื่อสาร สำหรับผลงานศิลปะจัดวางครั้งนี้ ไอเดียตั้งต้นมาจากตอนที่ศิลปินเดินข้ามสะพานแล้วเกิดความรู้สึกเหมือนได้เดินข้ามจากปัจจุบันไปสู่อนาคต เธอจึงนิยามดอกบัวในครั้งนี้ ให้อยู่ในรูปแบบสะพานข้ามบึงบัว เพื่อเล่าถึงการที่คนในครอบครัวคอยให้กำลังใจและซัพพอร์ตการทำงานกระทั่งศิลปินสามารถเดินข้ามไปยังอีกฝั่งของสะพานได้สำเร็จ

ปูนปั้นแปลงความหมายที่ว่าออกมาเป็นรูปธรรมด้วยการชวนป้าๆ ของเธอมาสร้างสรรค์ร่วมกัน เธอนึกย้อนไปถึงตอนเด็ก อะไรคือสิ่งที่อยู่ในความทรงจำ คำตอบคือ ‘ฟูก’ ตัดเย็บโดยคุณย่าที่เธอกับป้าๆ ใช้เป็นที่นอนและนั่งดูหนังในห้องส่วนกลางด้วยกัน

“การทำฟูกเป็นงานถนัดของครอบครัวเรา เรานึกถึงสำนวน ล้มบนฟูก เราก็เลยอยากให้ที่บ้านทำฟูกให้เราแบบออกมาเป็นฟูกจริงๆ ที่ให้ความหมายคนละแบบกับในสำนวน”

ทุกวันอาทิตย์ เหล่าป้าทั้ง 7 คนและปูนปั้นจะขับรถจากบ้านของตนมารวมตัวกัน เพื่อรื้อฟื้นการเย็บตัด เพราะห่างมือกันมานาน รวมถึงการเย็บใบบัว ออกแบบลวดลาย โดยมีปูนปั้นช่วยยัดนุ่น และคอยเพนต์สีชิ้นงาน แล้วคอยเก็บเศษผ้ามาทำเป็นงานคอลลาจที่เธอชอบทำเสมอมา

เห็นต่างไม่เป็นไร

“ป้าๆ ถนัดงานหัตถกรรม แต่ก็มีป้าที่ทำงานศิลปะไม่ค่อยได้ แต่เป็นสายการตลาดของบ้าน พอเรามาทำงานด้วยกัน แต่ละคนมีแนวคิดเป็นของตนเอง การตัดเย็บตะเข็บฟูก เขาอธิบายยังไง เราก็ไม่เข้าใจ (หัวเราะ) หรือเขาจะทำใบบัวออกมาเนี้ยบ สวยงาม แต่เรามีความรู้สึกอยากให้มันขาดจัง เขาก็จะไม่โอเค จนเรากับพี่สาวจะพูดกันว่า ปล่อยให้แกทำไปก่อน ถึงเวลาคอยเปลี่ยน”

ศิลปะที่พาศิลปินและป้าๆ กลับบ้านมาพบกัน

สะพานข้ามบึงบัวคงจะเป็นงานชิ้นแรกที่เธอสร้างสรรค์ออกมาในรูปแบบศิลปะจัดวาง ในคำอธิบายงานเธอเขียนลงไปด้วยว่า ‘เป็นพื้นที่ทับซ้อนระหว่างความทรงจำและจินตนาการ’ เพราะศิลปินใช้โทนสีชมพูเหลืองแทนค่าสิ่งที่ถูกประกอบสร้างขึ้นมาเพื่อซ่อนทับความทรงจำ เสมือนการจำลองพื้นที่ห้องส่วนกลางของบ้านที่เธอและเหล่าคุณป้าทั้ง 7 เคยนำฟูกของคุณย่ามานอนและทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกัน ส่วนสีเงินแทนการพูดถึงพื้นที่ในอนาคต โดยเธอใช้สายชำระมาดัดแปลงให้เป็นก้านดอกบัว

หากขาดป้าของเธอไปก็คงไม่เกิดงานชิ้นนี้ ตลอดเวลาที่ได้นั่งทำด้วยกัน สะพานข้ามบึงบัวเรียกปูนปั้นและป้าทั้ง 7 คน ได้กลับบ้านมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

“ป้าๆ แต่ละคนเขามีที่อยู่ของตนเอง ต่างคนต่างย้ายไปมีครอบครัว บางครั้งเขาเหงา เครียด พอได้กลับบ้านมาอยู่กับคนที่คุ้นเคยบ่อยๆ แกก็ดีขึ้น งานชิ้นนี้ทำให้เราได้กลับมาใช้เวลาทำกิจกรรมร่วมกันอีกครั้งเหมือนอย่างที่เคยเป็น”

ดังนั้นเธอเลยอยากให้ผู้ชมได้มีส่วนร่วมไปกับผลงานครั้งนี้ด้วย “เราอยากให้คนรู้สึกว่า เราเอาฟูกมาทำสะพานยังไงวะ แล้วให้พวกเขาลองเดินข้ามสะพานไปอีกฝั่ง เพราะสะพานแห่งนี้สร้างจากความใส่ใจของคนในครอบครัว ทุกคนสามารถพักได้ ถ้าอยากนอน อยากนั่งเล่นก็ทำเลย เหมือนใช้เวลาอยู่ในบ้าน แค่นี้เราก็พอใจแล้ว” เธอแอบกระซิบว่า ก่อนเดินข้ามสะพาน รบกวนถอดรองเท้าด้วยนะ (หัวเราะ)