แซ่บทุกเทรล
‘เทรนเนอร์ยู’ ผู้สร้างความแซ่บและส่งต่อความสุขเพื่อทุกเส้นทางวิ่งเทรล
- การเสียคนรักก่อนวัยอันควร ทำให้คุณยูไม่ผัดวันประกันพรุ่งในการใส่ใจดูแลสุขภาพตัวเอง
- หลังเข้าเส้นชัยและได้รับเหรียญจากการวิ่งมินิมาราธอนแรกในชีวิต เขาก็ค้นพบเป้าหมายชีวิตตัวเองนับจากนั้น และหันมาศึกษาการวิ่งอย่างถูกวิธี ฝึกซ้อมอย่างจริงจัง และเข้าร่วมรายการวิ่งอย่างสม่ำเสมอ
- ความท้าทายในการวิ่งนำไปสู่การวิ่งเทรลและการลงแข่งไตรกีฬา ที่พ่วงความสุขของตัวเองจากการแต่งหญิงไปลงวิ่ง และปันความรู้สึกดีๆ นี้เผื่อแผ่ไปให้คนอื่น
คุณยู-วิญญู แก้วภราดัย อินทีเรียร์ดีไซเนอร์หนุ่มผู้นี้เก็บเกี่ยวประสบการณ์การทำงานที่สิงคโปร์อยู่หลายปี ทว่า หลังการจากไปตลอดกาลของคนรัก เขาจึงกลับมารักษาแผลใจด้วยการเป็นซัพพลายเออร์โรงแรมที่ภูเก็ต จากนั้นชีวิตก็จับพลัดจับผลูมาเป็นเทรนเนอร์จนถึงปัจจุบัน แล้ววันหนึ่งจากคำท้าของเพื่อน หนุ่มมาดแมนกล้ามโตฟิตเฟิร์มคนเดียวกันนี้ก็ลุกขึ้นมาแต่งหญิงไปลงแข่งวิ่งรายการต่างๆ นับจากนั้นการวิ่งก็กลายเป็นเป้าหมายสำคัญในชีวิตของเขาไปแล้ว และ ‘ชุดวิ่ง’ อีกกว่าร้อยชุดก็ทำให้เขาเริ่มกลายเป็นที่รู้จัก ทว่า ชุดเฉพาะกิจที่เจ้าตัวไม่เคยใส่ซ้ำกันเลยนี้ไม่ได้นำความสุขมาให้แค่คนใส่เท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายเรื่องราวตามมาอย่างที่เขาเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน
การจากไปของคนรัก…เป็นจุดเริ่มต้นการรักตัวเอง
คุณยูเป็นคนชอบทำอะไรหลายอย่างพร้อมกัน ช่วงที่เป็นซัพพลายเออร์ เขาก็ยังรับงานตกแต่งภายในควบคู่ไปด้วย แถมช่วงเช้าตรู่และช่วงค่ำในแต่ละวันก็ยังเป็นดีเจอีก แม้ทุกงานเป็นสิ่งที่ชอบและมีความสุขที่ได้ทำ แต่การทำกิจวัตรซ้ำเดิมทุกวันผสมกับความเครียดที่ไม่รู้ตัว ทำให้เขาปวดหัวบ่อยจนต้องตัดสินใจเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมตัวเองแบบด่วนๆ
“ยูเป็นคนออกกำลังกายอยู่แล้ว ทั้งว่ายน้ำ ตีแบด วิ่ง ปั่นจักรยาน แต่แค่ให้ได้เหงื่อก็พอ แต่พอคุณหมอแนะนำว่าต้องดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ เลยเลิกทำงานเสาร์อาทิตย์ก่อนเลย เพราะรู้ว่าได้เงินมา
เท่าไหร่ก็ไม่คุ้มกับสุขภาพที่เสียไป เคยมีคนถามว่า ‘ไม่เสียดายเหรอ น้ำขึ้นต้องรีบตักนะ’ แต่ยูเคยมีแฟนเป็นหัวหน้าลูกเรือของสิงคโปร์แอร์ไลน์ส เขาป่วยเป็นมะเร็ง เพราะทำงานหนัก เครียด และไม่ค่อยได้ดูแลสุขภาพมากนัก สุดท้ายก็จากกันไป เขาทำให้ยูคิดได้ว่าคนเราต้องทำชีวิตให้บาลานซ์และต้องแฮปปี้ทุกวัน ยูเลยหันมาดูแลสุขภาพจริงจังเพื่อไม่ให้ทุกอย่างสายเกินไป ออกกำลังกายอยู่พักใหญ่ก็สงสัยว่าทำไมบอดี้เราไม่ดีขึ้นเลย เลยเริ่มหาคำตอบ” ความอยากรู้ของเขาทำให้ตัดสินใจไปเทกคอร์ส ที่ออสเตรเลีย เมื่อกลับมาก็นำความรู้ที่ได้มาปรับใช้ในการออกกำลังกาย เพียง 3 เดือนคุณยูก็ได้รูปร่างที่มีกล้ามเนื้อสมใจ พร้อมกับการก้าวเข้าสู่อาชีพเทรนเนอร์อย่างเต็มตัว
บอกลา ‘ต้นตีนเป็ด’
การวิ่งรายการแรกของคุณยูเกิดขึ้นที่สมุย แม้ระยะทางเพียง 3.5 กิโลเมตรแต่ก็ทำเอาคนที่ออกกำลังกายในฟิตเนสเป็นประจำถึงกับตะคริวกินและสลบไสลหมดแรง เจ้าตัวจึงไม่ได้อินและฟินกับการวิ่งสักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีครั้งที่สองและสามตามมา กระทั่งจบการวิ่งมินิมาราธอน 10 กิโลเมตรแรกในชีวิตที่ทำให้ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไป “เหรียญนี้มีความหมายมาก ภูมิใจว่าเราทำได้ บอกตัวเองทันทีว่าต้องมีการวิ่งครั้งต่อไปแน่นอน เหมือนเป็นการปฏิญาณกับตัวเอง”
นับจากนั้นคุณยูวิ่งอย่างสม่ำเสมอทั้งการฝึกซ้อมและเข้าร่วมการวิ่งรายการ วันหนึ่งคุณยูก็พบความมหัศจรรย์ที่ตัวเองได้รับ
“ยูเป็นภูมิแพ้ ทุกครั้งเมื่อถึงฤดูที่ดอกตีนเป็ดบาน จะต้องน้ำมูกน้ำตาไหลตลอด วันนั้นไปซ้อมวิ่งกับเพื่อน พอนั่งพักเพื่อนถามว่ายูโอเคไหม เราก็งง เพื่อนเลยบอกว่า ‘นี่ดอกตีนเป็ดบานรอบสนามกีฬาเลยนะ’ ยูก็เหลียวมองไป เออจริงด้วย ทำไมเราไม่มีอาการไรเลยล่ะ เลยได้รู้ว่าการออกกำลังกายสม่ำเสมอ ช่วยให้ร่างกายแข็งแรง และภูมิต้านทานต่างๆ ก็พลอยดีขึ้นด้วย หลังจากนั้นก็เริ่มชวนคนรอบตัวมาวิ่งด้วยกัน”
จากหนุ่ม ‘ยู’ สู่สาว ‘รูทเบียร์’
เมื่อเริ่มมีความสุขกับการวิ่ง ความท้าทายตัวเองก็ตามมา คุณยูเริ่มศึกษาการวิ่งที่ถูกวิธี สถิติการวิ่งก็ค่อยๆ ดีขึ้น จากการวิ่งบนถนน ก็เปลี่ยนไปวิ่งเทรลซึ่งท้าทายขึ้น เพราะเส้นทางวิ่งเป็นไปตามสภาพภูมิประเทศของพื้นที่นั้นๆ ครั้งแรกเป็นการวิ่งเทรลขึ้นเขาที่ จ.นครศรีธรรมราช บ้านเกิด ความเป็นคนในพื้นที่ก็ผ่านไปได้ไม่ยากนัก ครั้งต่อมาเพื่อนจึงชวนไปวิ่งต่างอำเภอ บังเอิญตรงกับช่วงเทศกาลตรุษจีน ด้วยความคึกคะนองจึงชวนกันใส่กี่เพ้าไปวิ่ง
“จุดปล่อยตัวยังไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่เพราะเป็นรุ่งเช้าด้วย แต่พอฟ้าเริ่มสว่าง เริ่มวิ่งผ่านวัด ผ่านบ้านคน แล้วยูใส่กี่เพ้ารัดรูปสีเหลืองทัดดอกไม้ใหญ่เท่าหน้า นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่แต่งหญิง รู้สึกเหมือนองค์ลง (หัวเราะ) เหมือนเรามีเจ้าแม่ประทับ ก็ลงรูปในไอจีแล้วขึ้นแคปชั่นว่า ‘ชั้นชื่อรูทเบียร์’ ตั้งแต่นั้นถ้าแต่งหญิงเมื่อไหร่จะเป็นรูทเบียร์”
“สวย มีธีม และไม่ใส่ซ้ำ”
“เราเป็นเทรนเนอร์ ออกกำลังกายทุกวัน ซึ่งการที่เราแต่งแบบนี้ จริงๆ แล้วเป็นความสนุกในกลุ่มเพื่อนด้วย วิ่งงานไหนก็ดูธีมงานก่อนแล้วก็คิดออกแบบชุด ตัดเย็บกันเอง ไม่ต้องเนี้ยบมาก เอาแค่ให้วิ่งถึงเส้นชัยพอ ชุดไม่เคยเป็นอุปสรรคเลย แล้วตอนเริ่มวิ่งใส่มากี่ชิ้น ต้องเอาเข้าเส้นชัยด้วยกันให้ครบ ไม่มีทิ้งหล่นระหว่างทาง”
เมื่อถามถึงที่สุดของชุดที่ประทับใจ คุณยูทำใจเลือกยาก เพราะทุกชุดล้วนมีเรื่องราวและความทรงจำ แต่สุดท้ายก็เลือกมาให้ได้ 3 ชุด “ชุดแรกก็ต้องชุดเจ้าสาวให้เข้ากับ จ.ตรังที่มีงานวิวาห์ใต้สมุทร เป็นชุดแต่งงานใส่สุ่มข้างใน ชายกระโปรงยาว 2 เมตร วิ่งไปก็ต้องยกถกขึ้นตลอด และก็โดนคนเหยียบชายผ้าชุดขาดก็มี แต่ยิ่งยากยิ่งสนุกครับ ชุดที่สองตอนงานละมุนกรุงชิงเทรล คือทำพร็อพเองเลียนแบบแว่น Givenchy ของลิซ่า BLACKPINK ส่วนชุดต้องเอาผ้ามาจับจีบสองข้างก็ร้อยกว่าชั้นเย็บด้วยมือทีละชั้น เป็นชุดที่ใช้เวลาตัดเย็บนานสุด และชุดสุดท้ายก็ต้องบอดี้สูทที่ใส่แข่งไตรกีฬา คนอื่นว่ายน้ำเสร็จ ปั่นจักรยานแล้ว ก็ต้องเบรกเติมพลังเพื่อวิ่งต่อ แต่เราร่างกายพร้อมแข็งแรงอยู่แล้ว ก็เลยมีเวลาทำอย่างอื่น” คุณยูหัวเราะเล็กน้อยก่อนขยายความว่า “ความที่สายตาสั้นจะใส่ชุดวิเอราแล้วใส่แว่นวิ่งก็คงไม่งาม เลยต้องมาใส่คอนแทคเลนส์ เติมปาก ใส่วิก แล้วค่อยออกไปวิ่ง”
พลังแห่งชุด
ออกตัวว่าเป็นนักวิ่งนักไตรกีฬาสายเอนเตอร์เทน การวิ่งเข้าเส้นชัยเพื่อคว้าถ้วยหรือทำเวลาที่ดีที่สุดของรายการจึงไม่ใช่เป้าหมายของคุณยู “ไปวิ่งข้างใครก็ถามว่า ‘เอายาดมไหม’ หรือเห็นใครเป็นตะคริวก็เข้าไปช่วยยืดช่วยคลายเส้นให้ บางทีก็ปูเสื่อนวดกันข้างทางเลย สนุกดี” การสวมชุดวิ่งสุดสะดุดตา แต่งหน้าทาปาก พร้อมรอยยิ้มที่ระบายอยู่บนหน้าเสมอ ทุกคนจึงยินดีรับน้ำใจพร้อมไมตรีจากเขา นั่นคือสิ่งที่คุณยูทำในทุกรายการที่ไปร่วมวิ่ง
แต่ในรายการ ‘สิชลไตรกีฬา’ ชุดวิ่งกลับทำหน้าที่นั้นแทนคุณยู “สิชลเป็นภูเขาติดทะเล มีทั้งเนินขึ้นลงเขา ทำเอาพี่คนนี้ที่ถึงจะเล่นไตรกีฬามากว่า 10 ปี ทั้งเหนื่อยหมดแรงและนึกท้อ ถอดชุดบอดี้สูทออกหมดแล้ว แต่พอมาเจอเราที่ยังหน้าเต็มสวยเก๋อยู่ เขาก็พูดว่า ‘จากที่หมดแรง เห็นน้องแล้ว พี่ต้องสู้’ แล้วเขาก็ฮึดกลับมาวิ่งไปด้วยกันจนจบ
“ตั้งแต่แต่งหญิงวิ่งมาก็มีทั้งคนที่มองด้วยความชื่นชม เข้ามาทักทาย ขอถ่ายรูป และก็มีคนที่มองด้วยสายตาเนกาทีฟ แต่ยูไม่คิดอะไร ยังโฟกัสที่ความสุขของตัวเอง เมื่อเราเติมเต็มตัวเองแล้ว ความสุขจะล้นไปหาคนอื่น การแต่งตัวแบบนี้ทำให้เรามีความสุข ได้เพื่อน ได้เจอคนหลากหลาย วันนึงที่ยูอายุ 80 อาจเป็นตาแก่อัลไซเมอร์ แต่ยูมั่นใจว่าถ้าได้เห็นรูปชุดที่ใส่วิ่ง จะจำได้ว่าไปวิ่งงานอะไร ที่ไหน แล้วใครช่วยเราเย็บ เพราะทุกชุดมีเรื่องราวและเป็นโมเมนต์ที่พิเศษในชีวิตของเรา”
เส้นทางวิ่งที่โดนใจยู
“ยูทำการบ้านศึกษาเส้นทางก่อนลงวิ่งเสมอ ที่ประทับใจมากคือรายการ Bala Trail Running ของ จ.นราธิวาส เพราะทางวิ่งเป็นป่าดิบชื้นผสมกับสวนผลไม้ที่ชาวบ้านปลูกแซมไว้ในป่าตามภูเขา วิ่งไปก็มีผลไม้ให้กินตลอดทาง อากาศดี รู้สึกสดชื่นมาก อย่างที่รู้กันว่านราธิวาสคือ 1 ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่มีเหตุการณ์ความไม่สงบในพื้นที่ แต่กลับเป็นการวิ่งที่อบอุ่นหัวใจมาก เพราะวิ่งไปก็จะมีชาวบ้านคอยให้กำลังใจตลอดทาง เราเองก็เลยได้มีโอกาสส่งกำลังใจกลับไปให้ทุกคนเช่นกัน เลยเป็นการส่งพลังบวกให้กัน ยูเองแอบน้ำตาซึมตอนมีเด็กๆ วิ่งมาขอถ่ายรูปด้วย น้องพูดกับยูว่า ‘แล้วกลับมาเที่ยวอีกนะคะ’ เป็นคำพูดที่ทำให้สัมผัสได้ถึงความเหงาของคนในพื้นที่ ซึ่งยูบอกตัวเองแล้วว่าต้องกลับไปอีกแน่นอน
“ส่วนอีกรายการที่ชอบมากคืองาน UTN 100 ของ จ.น่าน ฟินกับเส้นทางวิ่งที่เป็นทิวเขาไกลสุดลูกหูลูกตา อลังการที่สุด ทีมงานดูแลอาหารการกินให้อย่างดีเยี่ยม และชาวบ้านก็น่ารัก ต้อนรับเราดีมาก เพราะนักวิ่งต้องพักโฮมสเตย์กับชาวบ้าน ยิ่งยูได้พักบ้านที่แม่อุ๊ยโฆษณาตลอดว่า ลูกชายหล่อ งานดี และโสด (หัวเราะ) บรรยากาศเลยสนุกสนานครื้นเครงมากเป็นพิเศษ สรุปแล้วส่วนตัวยูจะชอบเส้นทางวิ่งที่เป็นธรรมชาติ มีป่าเขาลำเนาไพร ถ้ามีต้นไม้ใหญ่ขนาด 10 คนโอบก็จะยิ่งรู้สึกอเมซซิ่งมาก หรือถ้าเป็นน้ำตกก็ชอบ เพราะจะได้แวะเล่นน้ำ คนอื่นเห็นน้ำเห็นตะไคร่น้ำก็กลัวลื่นกลัวตกน้ำ แต่ยูกลับรู้สึกท้าทายและสนุกมากกว่าครับ”
สนามเมืองไทยก้าวสู่ระดับโลก
“ยูมั่นใจมากว่าเมืองไทยเรามีศักยภาพในการจัดการแข่งขันการวิ่งเทรลระดับโลกได้ เพราะเรามีไฮไลต์คือภูมิประเทศที่โดดเด่น ภาคที่พร้อมเป็นพิเศษคือภาคเหนือ ยอดดอยต่างๆ วิวสวยงามดึงดูดสายตาผู้มาเยือนได้แน่นอน แถมอากาศก็ยังเป็นใจอีก แต่ถ้าเป็นการแข่งขันไตรกีฬา บ้านเราก็เป็นที่รู้จักในหมู่นักกีฬาชาวต่างชาติอยู่แล้ว โดยเฉพาะสนามที่เพิ่งเปิดตัวไปเมื่อปี 2019 ก็คือรายการ Sichon Traithion จ.นครศรีธรรมราช นอกจากความสวยงามแล้ว ภูมิประเทศก็ยังท้าทายความสามารถนักกีฬามาก ตั้งแต่ตอนวิ่งเลย เพราะต้องวิ่งขึ้นเขาลงเขา วิ่งไปกรี๊ดไป ถึงขั้นต้องร้องขอชีวิตกัน (หัวเราะ) ตอนว่ายน้ำทะเลอันดามันสวยขนาดไหน ใครๆ ก็รู้กันดี และตอนขี่จักรยาน วิวสองข้างทางก็ดี จนบางทียูยังลืมตัวนึกว่าขี่จักรยานอยู่ไมอามีซะอีก (หัวเราะ)”
คุณยูฝากทิ้งท้ายไว้ว่า หากเจอะเจอกันในการวิ่งรายการไหน อย่าลืมทักทายกันได้ สาวรูทเบียร์คนนี้พร้อมส่งพลังบวกและรอยยิ้มมิตรภาพให้คุณๆ เสมอ
