ชีวิต (ศิลปิน) ปีที่ 20

ตลอด 20 ปีที่เป็นศิลปินมา ว่านได้เรียนรู้อะไรบ้าง

หูว เยอะนะ ช่วงวัยแต่ละช่วงก็จะมีชุดความคิดที่ได้เรียนรู้อะไรต่างๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่ถ้าวันนี้ต้องตอบคำถามนี้ก็จะบอกว่า ได้เรียนรู้ว่าไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ 100 คะแนน มันอาจจะถูกใจเราแค่ 80 คะแนน หรือบางวันอาจจะแค่ 50 คะแนน

เราเองก็ใช้ชีวิตแบบไม่แน่นอนตามมันไปด้วย ต้องยืดหยุ่น ต้องรับได้กับความไม่สมบูรณ์แบบ บางวันที่อาจจะไม่ได้ดั่งใจ ก็ต้องผ่านวันนั้นไป พรุ่งนี้อาจจะหนักกว่าเดิมก็เป็นไปได้ หรืออาจจะดีขึ้นก็ไม่รู้

เป็นศิลปินมา 20 ปี ว่านคิดว่าตัวเองพีคที่สุดตอนไหน

(ครุ่นคิด) ยังไม่มีนะ ยังไม่เคยเจอมั้ง

ถ้าอย่างนั้นต้องแบบไหนถึงจะเรียกว่าจุดพีคสำหรับว่าน

เราไม่ชัวร์เรื่องความสำเร็จเลย มันเป็นเรื่องที่โลกจะบอกเราเอง เชื่อว่าตัวเราไม่ได้มีหน้าที่บอกว่ามันสำเร็จแล้ว ไม่งั้นมันจะทำงานชิ้นต่อๆ ไปได้ยาก เพราะมันเสือกสำเร็จไปแล้ว

วิธีการที่ทำมาเรื่อยๆ คือ สมมติว่าจังหวะนี้เดือนนี้มีเพลงดังมากเลยของใครไม่รู้ปล่อยออกมา เราก็อย่าเพิ่งปล่อย พอน่านน้ำมันเริ่มเงียบๆ เราก็ปล่อย ดูทางลมหน่อยเวลาจะทำอะไร ไม่ใช่สุ่มสี่สุ่มห้าออกเรือไปก็ฉิบหายกันหมด ก็เลยยังไม่เจอว่าวันไหนสำเร็จที่สุด

งั้นเล่าถึงความรู้สึกที่มีต่อคอนเสิร์ตในปีที่ 20 ของอาชีพศิลปินให้ฟังหน่อย

สดชื่นมากครับ หมายถึงหลังเล่นเสร็จนะ

นักร้องเจ้าของเวทีมักจะมีความอิ่มเอมหัวใจ ถึงมันจะเหนื่อยมาก เล่น 2 รอบ รอบบ่ายกับรอบค่ำ รอบละ 4 ชั่วโมงหน่อยๆ ยืนประมาณเกือบ 9 ชั่วโมง แต่รู้สึกว่าเราเตรียมตัวมาดีพอ จนแรงมันใช้ได้พอดีจนจบวัน

กลับบ้านถึงรู้ตัวว่า อ๋อ ไอ้สัตว์ เหนื่อย เหนื่อยจริงๆ เหนื่อยมากๆ ปวดตีน ปวดน่องไปหมดเลย

ปีนี้ว่านอายุเท่าไหร่

เดือนสิงหาคมนี้กำลังจะ 39 ขวบ

รู้สึกยังไงกับตัวเองในวัยที่มีเลข 3 นำหน้า

โอเคนะ ผมรู้สึกชอบตัวเองตอนที่โตขึ้นมาเรื่อยๆ มากกว่าตอน 20 หรือ 25 ขวบ ที่พลังงานมันอาจจะเยอะกว่านี้ นอนน้อยกว่านี้ก็ได้ แต่รู้สึกว่ามันยังมีความสับสนมากกว่าวันนี้ที่เริ่มเข้าใจว่า อะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้ อะไรไม่ถนัดไม่ต้องไปทำ อะไรถนัดก็ทำต่อไป แล้วก็การจัดการกับความรู้สึกและอารมณ์ ทั้งระยะสั้นระยะยาว ก็เลยชอบตัวเองที่โตขึ้นเรื่อยๆ

ว่านมองตัวเองในวัยเลข 2 ว่าเป็นคนยังไง

(ครุ่นคิด) เหมือนวัยรุ่นทำงานเร็วทั่วไปมั้งครับ อันนั้นทำได้ อันนี้ทำง่าย มันมีคนอื่นที่คิดไม่ทันเราด้วยซ้ำ เพื่อนร่วมงานบางคนที่ไม่ได้ดั่งใจ เราก็อาจจะใจร้อนในขณะนั้น พอเข้าเลข 3 ก็ดีขึ้น พอ 3 ปลายๆ ยิ่งดีขึ้นอีก

แล้วว่านมองว่าการเป็นศิลปินในวัยเลข 4 จะเป็นยังไง

(ครุ่นคิด) ก็จะนึกไปถึงภาพตอนเราอายุสัก 20 แล้วไปเจอพวกศิลปินรุ่นพี่ ตอนนั้นผมเริ่มทำงานแล้วต้องไปขึ้นเวทีกับ พี่ก้อง นูโว เห็นแล้วก็รู้สึกว่า หูย 40 ขวบนะเนี่ย โตแล้วนะเนี่ย หรือ พี่แอม เสาวลักษณ์ ที่ตอนนั้นแกฉลองคอนเสิร์ต 25 ปี หูย โตจริงๆ

สรุปถึงวันตัวเอง อ๋อ มันแป๊บเดียวนี่หว่า! เวลาแม่งบินผ่านวืบ นี่ไง คอนเสิร์ต 20 ปีไง ก็เลยคิดว่าศิลปินที่อยู่ในวงการมา 20-30 ปี หรือจนอายุ 40 ขวบแล้ว มันไม่ได้นานสำหรับเขาเลย เหมือนเขาเจอเสน่ห์ เจอความสุขจากการได้ทำซ้ำๆ ที่เขาชอบ และเขายังทำมันอยู่ บางคนทำเพลงใหม่ด้วยซ้ำ เชี่ย ในวาระ 25 ปี พี่ยังออกซิงเกิลใหม่อีก เจ๋งว่ะ

แล้วผมก็เชื่อว่าพี่ๆ เหล่านั้น หรือแม้กระทั่งตัวผมเอง ผมไม่ได้รู้สึกว่ามันแก่ชราเกินกว่าที่จะทำเรื่องนี้ต่อไป

ว่านเองก็มีเพลงใหม่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ

อัลบั้มที่ 5 ของผม 10 เพลง ใช้เวลาทำกันมาประมาณเกือบ 2 ปี

เห็นว่ามีเพลงหนึ่งแต่งไว้เปิดในงานศพตัวเองด้วย

แต่งไว้ใช้ในวันตายเลย

ตอนไหนที่คิดเพลง ‘ฌาธนกฤต’ ขึ้นมา

ตอน…ยังไม่ตาย (หัวเราะ)

แค่รู้สึกว่าพอถึงกลางทาง มันต้องเตรียมตัวเข้าใจอะไรบางอย่างในวันข้างหน้า นอกจากไปเจอเพื่อนในกิจกรรมทั่วไป ก็จะเริ่มเป็นงานศพล่ะ ทั้งคนในรุ่นเดียวกัน หรือผู้ใหญ่ที่รู้จักกันเริ่มจากเราไป ซึ่งทำให้รู้ว่าจริงๆ งานศพไม่ได้เศร้าเสมอไป เราเลยอยากกำหนด Mood & Tone งานของเราไว้เลยดีกว่า อยากให้ยิ้มๆ กัน สุดท้ายที่เรารู้จักกันมาทั้งหมดมันดีแล้ว ไม่มีอะไรต้องเสียใจ

แน่นอนคงมีคนเศร้าแหละ เพลงนี้เลยเหมือนเป็นการตกลงกันไว้ก่อนละกัน เพราะบางทีไปสั่งเสียเอาตอนใกล้ตาย คนจะไม่ค่อยกล้าทำตาม

ระหว่างแต่งไม่รู้สึกใจหายเลยเหรอ

ไม่เลย

เดือนกันยายนหนังสืองานศพก็น่าจะเสร็จแล้ว ให้มันซิงค์ไปกับเพลง เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องราวตั้งแต่วันที่เกิด จนถึงวันที่จะไม่อยู่แล้ว สนุกดีนะ

การเป็นศิลปินมา 20 ปี ว่านยังมีความฝันอยู่ไหม

มีนะ ผมว่ามนุษย์เติมแรงบันดาลใจตัวเองด้วยความฝัน ผมอาจจะเป็นคนนอนละเมอมาตั้งแต่เด็ก ฝันเยอะมาก ฝันทุกคืน สนุกสนานวาไรตี้มั่วซั่วไปหมด

ผมเลยคิดว่าในแต่ละช่วงชีวิต อาจจะตีว่าทุก 10 ปีก็ได้ มันจะมีเรื่องใหม่ที่เราอยากทำให้สำเร็จภายใน 10 ปีนี้ อาจจะฝันเพื่อตัวเองก็ได้ ฝันเพื่อคนรอบข้างก็ได้

ตอนนี้ความฝันของว่าน ธนกฤต ที่เป็นศิลปินมา 20 ปีคืออะไร

เรื่องงานพอทำอัลบั้ม 5 ‘ Long Time No Song’ เสร็จ ก็เหมือนปลดล็อก 1 ฝันของปีนี้ไปนะ 5 สำหรับปีนี้ผมโอเคละ เดี๋ยวปีหน้าตั้งธงกันใหม่

ปีหน้ามีความฝันและโปรเจ็กต์เล็กๆ อาจจะไม่เกี่ยวกับแบรนด์หรือชื่อว่าน ธนกฤต เท่าไหร่ เพราะจะเป็นการเขียนเพลงแบบไร้สาระประมาณ 5 เพลง แล้วก็ทำเป็น CD ไปปูผ้าขาย ออกเป็น EP อัลบั้มเล็กๆ ในนามปากกาชื่อ ‘ว.เหจรข้าง’ ผู้ประพันธ์เพลง ‘รีเจนสู้’ คนนั้น

ขอกลับไปโหมดพักผ่อนนอนอาบแดดแป๊บหนึ่ง แล้วอัลบั้ม 6 เริ่มวันไหนค่อยว่ากัน

ชีวิต (ของว่าน) ปีที่ 40

แล้วความฝันของว่าน ธนกฤต ในวัย 39 คืออะไร

ถ้าตอบเร็วที่สุดเลยนะ ผมอยากจะมีอิสรภาพทางการเงิน (หัวเราะ)

ตอนนี้ฝันว่า นอกจากตัวผมเองที่รู้สึกโอเคกับชีวิตในปัจจุบัน อยากให้คนรอบๆ ตัวที่ทำงานด้วยกันรู้สึกแบบนั้นด้วย ไม่อยากปลดล็อกชีวิตอยู่คนเดียว แพ็กๆ กันไปสนุกดี

คิดว่าว่าน ธนกฤต ในวัย 40 ขวบจะเป็นยังไงบ้าง

แข็งแรงนะ จากลักษณะทางกายภาพอาจจะดูกิ๊กก๊อก แต่ว่าจริงๆ แล้วผมรู้สึกว่ายิ่งเวลามันผันผ่าน ผมแม่งเริ่มต้นดูแลตัวเองช้าไปด้วยซ้ำ ร่างกายมันเตะบอลแบบเดิมไม่ได้แล้ว เตะ 1 วัน พัก 8 วัน เจ็บออดๆ แอดๆ ข้อดีเดียวคือได้เจอเพื่อน ที่เหลือ…มันพร้อมบาดเจ็บอ่ะ พอเจอเพื่อนแล้วเล่นสนุกเกินตัวเองไหว บางทีเราเหนื่อยแล้ว แต่ใจมันยังคิดว่า เฮ้ย จังหวะนี้ได้ดิวะ วิ่งต่อ! เป๊าะ! โอ๊ย! ความสุข 15 วิ พักเป็นเดือน

รู้ตัวก็เปลี่ยนกีฬาดิ หากิจกรรมที่มันเหมาะกับวัยที่ร่างกายเราไม่ประท้วงมากจนเกินไป ไปพิลาทิส เขินๆ หน่อยช่วงแรก ต้องใส่กางเกงรัดๆ เหมือนกางเกงในขายาว พอเล่นๆ ไป อ๋อ แม่งเวิร์กนี่หว่า ตื่นมาปวดร้าวหน่อย แต่วันสองวันก็ไปเล่นซ้ำได้

แล้วการไปโรงพยาบาลของผมในวัย 39 ขวบ เป็นเหมือนการเดินห้าง เข้าไปตรวจเลือดบ่อยๆ ตรวจสุขภาพบ่อยๆ ไม่ต้องรอ 1 ปี ไม่ต้องรอให้มีอาการค่อยไป กลายเป็นทุกวันนี้ตรวจสุขภาพปีละ 2 ครั้งขึ้นไป

ปีหน้าอาจจะเริ่มทำเรื่องใหม่อีกอย่างหนึ่ง คือการส่องกล้องตูดดูมะเร็งลำไส้ใหญ่ บางคนอาจจะคิดว่า น่ากลัวสัตว์ๆ ส่องกล้องตูด! ถ้าเป็นขึ้นมาล่ะ อย่างน้อยก็จุ่มๆ ไปก่อน ไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ค่าเลือดทุกอย่างมันโกหกไม่ได้ ถึงแม้คุณจะบอกว่าดูแลตัวเองดีแค่ไหน ถ้าหมอเจาะมาแล้วตารางแม่งแย่ก็แปลว่าเละ รู้ไว้ก่อนดีกว่า เพราะถ้าสุขภาพแบบปี 2023 ผมตายห่าบนเวทีคอนเสิร์ตที่ผ่านมาแน่นอน

ทำไมล่ะ

2023 เป็นปีที่ทำงานเยอะมาก และก็ชุ่ยมาก ชุ่ยที่ว่าหมายถึงผมไม่ออกกำลังกายเลย 1 ปีเต็ม โอเค น้ำหนักก็ไม่ได้ขึ้น เพราะดูแลเรื่องโภชนาการอยู่แล้ว ข้าวประมาณนี้ โปรตีนประมาณนั้น กินตรงมื้อ อึตรงเวลา ทุกอย่างดูเป็นลูปที่ดี สักพัก…ทำไมมันไม่คล่องตัววะ

พอวัดมวลเท่านั้นแหละ โอ้โห เละเป็นขี้! Fat ขึ้น กล้ามเนื้อลด กราฟแม่งสวนกันอย่างนี้! นี่ไงผลลัพธ์ของการไม่ออกกำลังกายเลย 1 ปี ก็รู้ตัวว่าไม่ได้ละ ถ้าจะทำคอนเสิร์ต ปีนี้ต้องรีเซ็ต ซึ่งสิ่งที่แม่งยากที่สุดคือการเรียกวินัย เราพร้อมจะตื่นมาแล้วส่งไลน์ไปบอกโค้ชว่า ‘ไม่ไปแล้วนะครับ’ เป็นเดือนสองเดือนกว่าจะสลัดหลุดจากอาการนี้

ยากไหมกับการสร้างวินัยในวัยใกล้ 40

จริงๆ วัยเลข 3 เลข 4 เป็นวัยที่สร้างวินัยง่ายมาก เพราะคุณรู้แล้วว่าอะไรดีไม่ดี แต่จะมีโหมดดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้ บางทีเราเจอเพื่อนก็เอาสักหน่อย แต่อีกวันหนึ่งต้องไปออกกำลังกายให้ได้ เซไปเลย เพอร์ฟอร์มในการเล่นก็ไม่ดี แต่ก็ต้องไป นี่คือสิ่งที่ต้องทำ มึงเหนื่อยใช่ไหม เพราะเมื่อคืนต่างหาก อาจจะต้องกลั้นใจหน่อย แต่พอเครื่องติดละโอเคขึ้น

ชีวิตที่ยังไม่มีโอกาสได้สัมผัส

นอกจากส่องกล้องตูด มีเรื่องที่อยากทำแต่ยังไม่ได้ทำอยู่อีกไหม

(ครุ่นคิด) ถ้าในแง่การงานก็ไม่มีนะ ในแง่ชีวิตส่วนตัวก็ไม่ได้อยากมีอะไรพิเศษ อยากให้เป็นปกติแบบนี้

ว่านอยากมีลูกไหม

อยากมีลูก… (นิ่งคิด) เคยอยากมีลูก

มันเป็นอาการที่มาเป็นช่วงๆ ผมมักได้ยินบ่อยๆ เวลาคนที่เขาแต่งงานออกเรือนกันไปแล้วลังเลว่าจะมีหรือไม่มี โลกที่หมุนไปเร็วขึ้นจะทำให้เลี้ยงลูกยากขึ้นหรือเปล่า สิ่งที่เขาจะต้องเกิดมาเจอในสังคมปัจจุบัน แต่ผมก็เห็นเพื่อนหลายๆ คนที่มีลูก เขาก็เลี้ยงได้ดี และเด็กก็ไม่ได้จะเกิดมาเป็นเด็กเลวตั้งแต่เบบี๋ ในเมื่อสายใยหรือความอบอุ่นมันมีมากเพียงพอในบ้าน ยังไงมันก็รันได้

ถ้าตอบอีกทีจะบอกว่า ถ้ามีโอกาสก็อยากมีครับ มันอาจจะกลายเป็นเป้าหมายใหม่ของชีวิตมั้ง ผมเห็นเพื่อนหลายๆ คนที่เกเรมากๆ แต่พอเขามีลูก เชี่ย มึงอบอุ่นได้ขนาดนี้จริงๆ เหรอวะ ตลอด 30 ปี ไอ้คนนี้ในตัวมึงไปอยู่ที่ไหนมา ไม่งั้นมึงจะเป็นคนดีมาตั้งแต่เด็กเลยนะเนี่ย

ถ้าสักครั้งในชีวิตมีโอกาสนั้น มันคงเป็นเรื่องที่โชคดีมาก

เคยจินตนาการตัวเองตอนมีลูกไหม

ไม่แน่ใจเลย

ถ้างั้นลองสมมติกัน ถ้าว่านเป็นคุณพ่อ จะเป็นแบบไหน

เราคงดูจากคนที่บ้านแหละ ผมว่าเราเกิดมาในบ้านแบบไหน เราก็คงจะโตไปโดยมีลวดลายเหล่านี้ในชีวิต ลวดลายของแม่ ลวดลายของพ่อ

ส่วนตัวผม (ครุ่นคิด) ผมว่าผมดุ ยังเฮฮาแหละ แต่ว่าปล่อยมากก็ไม่ได้ ตึงไปก็คงไม่ดี อย่างผมโตมาในบ้านก็จะมีแม่คอยตึง พ่อคอยหย่อน

แต่คงเป็นการดุอย่างมีเงื่อนไขและมีนัยสำคัญ เด็กเขาก็พร้อมเรียนรู้ พร้อมเกเร พร้อมดื้อ พร้อมได้รับความรัก และพร้อมมอบความรักส่งกลับคืนมา ผมว่าต้องมีวงกลมให้เขาอ่ะ โอเค มึงเดินเละเทะในนี้ได้เลย ไม่มีอะไรเป็นอันตรายต่อชีวิต ต่อการเติบโต แต่ถ้าออกนอกวงกลมเมื่อไหร่ ก็ต้องรู้ว่ามีบางเส้นที่ไม่ควรล้ำเกินไป

ถ้าโอกาสได้เป็นคุณพ่อมาถึง อยากบอกอะไรกับลูก

นอกจากโตไปไม่โกง (หัวเราะ)

ผมไม่แน่ใจนะ แต่ผมเดาว่า (ครุ่นคิด) ผมอยากให้เขาใช้ชีวิต ไม่ต้องทำสำเร็จทุกอย่างก็ได้ หรือเขาอาจจะโตไปเป็นซูเปอร์ตกงานเลยก็ได้ แต่ขอให้เขาหาเจอ ขอให้เขาค้นพบความสุขของตนในวัยที่โตขึ้นว่ามันคืออะไร แค่นั้นผมพึงพอใจละ

แล้ววันนี้ตัวว่านเองพึงพอใจกับการใช้ชีวิตที่ผ่านมาหรือยัง

พอใจมากครับ มันอาจจะไม่ได้ดีสำหรับทุกคน และอาจจะไม่ได้ดีสำหรับตัวเองในทุกๆ วัน แต่ว่ามันก็เป็นอย่างนั้นแหละ มันกำหนดให้ดีตลอดไปไม่ได้